Auteur: Matt Haig
Titel: The midnight library
Genre: Magisch Realisme
Taal: Engels
Jaar: 2020
ISBN: 9781786892720
Aantal pagina’s: 288
Gelezen: December 2021
♥♥

Omslagtekst:

‘Between life and death there is a library, and within that library, the shelves go on forever. Every book provides a chance to try another life you could have lived. To see how things would be if you had made other choices… Would you have done anything different, if you had the chance to undo your regrets?’

A dazzling novel about all the choices that go into a life well lived, from the internationally bestselling author of Reasons to Stay Alive and How To Stop Time.

Somewhere out beyond the edge of the universe there is a library that contains an infinite number of books, each one the story of another reality. One tells the story of your life as it is, along with another book for the other life you could have lived if you had made a different choice at any point in your life. While we all wonder how our lives might have been, what if you had the chance to go to the library and see for yourself? Would any of these other lives truly be better?

In The Midnight Library, Matt Haig’s enchanting novel, Nora Seed finds herself faced with this decision. Faced with the possibility of changing her life for a new one, following a different career, undoing old breakups, realizing her dreams of becoming a glaciologist; she must search within herself as she travels through the Midnight Library to decide what is truly fulfilling in life, and what makes it worth living in the first place.

Recensie:
Wow het is echt even geleden dat ik een boek gelezen heb dat zo slecht begon als dit boek. Het verhaal leek me interessant dus ik vroeg dit boek met kerst afgelopen jaar, maar het duurde even tot ik hem ook echt ging lezen. Het boek is zo erg gehyped dit jaar dat ik wilde wachten tot dat een beetje gedaald was. Maar echt ik snap niet waarom iedereen zo lovend is over dit boek. Want hij is echt slecht.

Hoofdpersoon Nora is depressief. Dat weet je als lezer omdat het keer op keer herhalend wordt. Nora is zo zielig, heeft een hekel aan zichzelf, niemand vindt haar aardig, boohoo. Als alle ik-ben-zo-zielig-passages nog niet genoeg waren om de lezer ervan te overtuigen dat ze depressief is, dan doet de antidepressiva dat wel. Alles in dit boek is zo makkelijk. De lezer hoeft nergens over na te denken want alles wordt meerdere malen voor hem voorgekauwd. Show, don’t tell is iets waar de auteur overduidelijk nog nooit van heeft gehoord. Want alles wordt driehonderd keer herhaald.

Het lijkt erop dat de auteur telkens de makkelijkste weg gekozen heeft. Een depressieve hoofdpersoon, prima, maar het beeld dat wordt geschetst, klopt niet. Alles in Nora’s leven zit tegen en de eerste hoofdstukken zijn een opeenstapeling van nare gebeurtenissen waardoor Nora uiteindelijk besluit zelfmoord te plegen. Al haar leed is duidelijk te zien voor de buitenwereld, maar bij de meeste depressies, zien mensen dit juist niet. Mensen die echt depressief zijn, zijn juist vaak de mensen van wie je het niet verwacht. Natuurlijk kan het best dat de tegenslagen die Nora krijgt de laatste druppel zijn om haar over het randje te duwen, maar het is te makkelijk geschreven. Geen innerlijke strijd, alles wat ze meemaakt is open en bloot voor iedereen te zien en daarmee sla je, naar mijn mening, de plank enorm mis als het gaat om zo’n gevoelig onderwerp als depressiviteit. Een gemiste kans. Want de auteur had hier juist kunnen laten zien hoe moeilijk het leven soms kan zijn als er wolken zijn die je niet weg kunt drijven, terwijl alles ogenschijnlijk mee lijkt te zitten. Like i said, gemiste kans.

Al Nora’s zwakheden en verkeerde keuzes worden eindeloos herhaald, zodat je als lezer echt denkt: nou weet ik het wel. Maar ook dit is zodat de auteur een aantal makkelijke knooppunten had. In de midnight library moet Nora kiezen welke keuzes ze anders had willen maken, zodat ze kan zien hoe haar leven dan geweest zou zijn. En alle dingen die ze kiest, zijn eerder voorgekauwd door de auteur. Er zijn geen verrassingen meer.

Het verhaal is te rechtlijnig, er is veel te veel herhaling en het is frustrerend. Het concept van de midnight library is echt heel makkelijk, je bent op een plek tussen leven en dood en daar zijn allemaal boeken die je je andere levens laten zien, die je zou hebben geleefd als je andere keuzes gemaakt had. Zie, simpel. Maar de auteur vond het nodig om dit supermakkelijke concept niet minder dan 5 keer uit te leggen binnen 3 pagina’s. Overkill, much?

Dit boek voelt als een slechte nanowrimo roman. Snel geschreven, snel woorden op papier gezet zonder ergens over na te hoeven denken. Alleen af en toe even de tijd nemen om te laten zien hoe slim we zijn door allerhande filosofen te citeren.

Later wordt het verhaal wel wat beter en leest het makkelijker weg, maar feit blijft dat alle keuzes te makkelijk zijn. In iedere keuze die Nora maakt, is haar leven een succes. Was ze verdergegaan met de band, dan was ze nu wereldberoemd. Was ze doorgegaan met zwemmen, dan was ze een olympisch goudwinnaar. Maar, je raadt het al, in ieder leven zijn tegenslagen en ze is altijd depressief. Er lijkt geen ontkomen aan.

Maar toch, de ontknoping, ik ga geen spoilers geven, maar de boodschap lijkt hier: ben je depressief, verander dan je mindset, dan komt alles goed. Dat niemand dáár nu ooit aan gedacht had!

Dus kom je dit boek tegen in de bieb of de boekwinkel, loop er dan alsjeblieft straal voorbij. Er zijn veel betere boeken te vinden!

#rantover