Auteur: Janet Skeslien Charles
Titel: The paris library
Genre: Historische fictie
Taal: Engels
Jaar: 2021
ISBN: 9781982134198
Aantal pagina’s: 351
Gelezen: Maart 2021
♥♥♥♥

Omslagtekst:
Based on the true World War II story of the heroic librarians at the American Library in Paris, this is an unforgettable story of romance, friendship, family, and the power of literature to bring us together, perfect for fans of The Lilac Girls and The Paris Wife.

Paris, 1939: Young and ambitious Odile Souchet has it all: her handsome police officer beau and a dream job at the American Library in Paris. When the Nazis march into Paris, Odile stands to lose everything she holds dear, including her beloved library. Together with her fellow librarians, Odile joins the Resistance with the best weapons she has: books. But when the war finally ends, instead of freedom, Odile tastes the bitter sting of unspeakable betrayal.

Montana, 1983: Lily is a lonely teenager looking for adventure in small-town Montana. Her interest is piqued by her solitary, elderly neighbor. As Lily uncovers more about her neighbor’s mysterious past, she finds that they share a love of language, the same longings, and the same intense jealousy, never suspecting that a dark secret from the past connects them.

A powerful novel that explores the consequences of our choices and the relationships that make us who we are—family, friends, and favorite authors—The Paris Library shows that extraordinary heroism can sometimes be found in the quietest of places.

Recensie:
Dit boek lazen we met de leesclub die ik heb opgestart via mijn reisblog. Het is een historisch fictieverhaal over de Amerikaanse bibliotheek in Parijs.

Ik vond het wel een mooi verhaal, met mooie boodschappen en een onderwerp binnen de oorlog waar ik nog niet veel over wist: de rol van de amerikaanse bibliotheek. Maar ik vond dat het boek beter uitgewerkt had kunnen worden.

Wat ik mooi vond aan dit boek, was het thema van goed en kwaad dat vaker terugkomt in boeken over de oorlog. Over hoe dingen gerechtvaardigd worden en wat er gebeurt als de oorlog voorbij is. Dat vind ik altijd wel interessant, hoe een oorlog mensen verandert.

Ook kwamen bepaalde motieven vaker terug. Dingen die gezegd worden die pas later relevant blijken. Over hoe je mensen niet moet beoordelen voor je het hele verhaal kent, bijvoorbeeld, en over hoe mensen kunnen veranderen.

Ik was geen groot fan van de schrijfstijl. Het verhaal is geschreven in korte, zakelijke zinnen en niet in een mooie schrijfstijl. Ook werden er dingen overgeslagen waardoor het verhaal soms niet goed liep. Zoals bijvoorbeeld hier: “‘Would you like to come over?’ She asked. I plunked my backpack in front of her shelves” (Pag 27) Wanneer Odile aan Lily vraagt of ze langskomt en direct in de volgende zin is Lily al binnen. Zonder witregel of iets ertussen. Dit soort dingen gebeurde meerdere malen en je snapt het als lezer wel, maar het is wel erg storend.

Daarnaast is de auteur erg fan van namedropping en worden te pas en te onpas boeken en auteurs genoemd. En ook het Dewey Decimal system werd zo vaak gebruikt dat het irritant werd.

De personages kwamen niet tot leven. Ze stonden heel erg in dienst van het verhaal en leken dingen te doen en te zeggen, puur voor het verhaal, terwijl dat soms heel erg in ging tegen hoe het personage eerder beschreven werd. Ze waren eerder woorden op papier dan dat ze tot leven kwamen.

Dus al met al vond ik het een prima boek maar het had beter uitgewerkt mogen worden.