Auteur: Herman Melville
Titel: Moby Dick or, The Whale
Genre: Classics, literatuur, historische fictie
Taal: Engels
Jaar: 1851
ISBN: 9780142437247
Aantal pagina’s: 654
Gelezen: Oktober 2021
♥♥

Omslagtekst:
So Melville wrote of his masterpiece, one of the greatest works of imagination in literary history. In part, Moby-Dick is the story of an eerily compelling madman pursuing an unholy war against a creature as vast and dangerous and unknowable as the sea itself. But more than just a novel of adventure, more than an encyclopaedia of whaling lore and legend, the book can be seen as part of its author’s lifelong meditation on America. Written with wonderfully redemptive humour, Moby-Dick is also a profound inquiry into character, faith, and the nature of perception.

Recensie:
De informatie die hierboven staat, klopt niet helemaal. Ik heb weliswaar het boek uitgelezen in oktober dit jaar, maar dat wil niet zeggen dat ik het hele boek deze maand gelezen heb. Ik ben er veel langer mee bezig geweest. Meer dan 2 jaar, om precies te zijn…

Dit boek was een enorme struggle. Het is zeker geen slecht boek, er zit echt veel in (wat wil je, met meer dan 600 pagina’s) over het leven en over obsessies. En over walvissen. Mocht je interesse hebben in een bijzonder ranzige/uitgebreide beschrijving van hoe je een walvis vangt, doodt en slacht, dan is dit boek voor jou. Anders zou ik het laten liggen. En ik zal je vertellen waarom.

Er zitten mooie passages in het boek en ongetwijfeld een heleboel boodschappen en lessen die je eruit kan leren. Veel van dat alles is bij mij verloren gegaan, omdat het boek zó moeilijk geschreven is dat ik passages soms wel drie keer moest lezen om te kunnen begrijpen wat er nou precies gezegd werd.

Ik zou nog best wat kunnen zeggen over de literaire aspecten van het boek. Like I said, er zit best wel veel in. Veel metaforen, poëtisch taalgebruik en een sterke boodschap. Het gebruiken van een doodskist als reddingsboei is een prachtig element waar je essays over kan schrijven, en zo zit er nog veel meer in. Maar al dat zit onder een laag van ingewikkeld literair taalgebruik, en natuurlijk is het boek ook 170 jaar oud, wat de leeservaring ook niet helpt. Dat in combinatie met lange passages over hoe walvissen er precies uitzien, hoe ze zwemmen, hoe je ze slacht en of ze wel of niet uit gaan sterven, en een flinke dosis racisme, zorgt ervoor dat dit boek een enorme struggle wordt, die ik je ten zeerste zou afraden.

Dit is niet het eerste boek dat ik van Melville heb gelezen, alhoewel het wel een logisch eerste boek van hem is (het is herfst, dus ik ben Gilmore Girls weer aan het herkijken, en Rory vertelt aan Dean dat ze Moby Dick heeft gelezen, en dat het haar eerste Melville was, ook al is het niet heel origineel om dit boek als je eerste Melville te pakken). Eerder las ik Bartleby the Scrivener, waarvan ik me niet veel kan herinneren, behalve de steeds terugkomende zin I’d prefer not to. Ik heb hier geen recensie van, maar hem wel gemarkeerd op Goodreads en ook dat boek heb ik toendertijd 2 sterren gegeven.

Wat ik daaruit kan concluderen, is het volgende: I’d prefer not to read another Melville.