Auteur: Herman Koch
Titel: Het Diner
Genre: Literatuur, contemporary, realisme
Taal: Nederlands
Jaar: 2009
ISBN: 9789041413680
Aantal pagina’s: 300
Gelezen: September 2021
♥♥♥

Omslagtekst:
Twee echtparen gaan een avond uit eten in een restaurant. Ze praten over alledaagse dingen, dingen waar mensen tijdens etentjes over praten: werk, de laatste films, de oorlog in Irak, vakantieplannen, et cetera. Maar ondertussen vermijden ze waar ze het eigenlijk over moeten hebben: hun kinderen.

De twee vijftienjarige zoons van beide echtparen, Michel en Rick, hebben samen iets uitgehaald wat hun toekomst kan verwoesten. Tot dusver zijn alleen vage beelden van de twee in Opsporing verzocht vertoond en zit het onderzoek naar hun identiteit vast. Maar hoe lang nog? Twee mannen, twee vrouwen, twee zoons ­– wie durft een beslissing te nemen over de toekomst van zijn eigen kind? Wat het nog ingewikkelder maakt is dat de vader van een van de jongens de beoogde nieuwe minister-president van Nederland is. 

Recensie:
Ik hou niet zo van Nederlandse literatuur. Altijd maar dat realisme, grof taalgebruik en onnodig veel seks terwijl er verder niet zo veel gebeurt. Er zijn dan ook een heleboel “meesterwerken” van de Nederlandse Literatuur die ik niet gelezen heb. Zo ook Herman Koch. Maar ik heb de laatste tijd veel literatuur uit andere landen gelezen en vond het toch eens tijd worden om de Nederlandse “meesters” onder de loep te nemen. En Het Diner was een boek dat niet dodelijk saai klonk. En m’n moeder had hem in de kast staan, en ik zocht daar een boek om te lezen. De keuze was tussen Het Diner en De Zeven Zussen en dat was toch niet echt een moeilijke keuze.

Goed, anyway, Het Diner, dus. Ik moet zeggen dat ik er best wel snel doorheen ging. Het is niet onnodig moeilijk geschreven om maar “literair” genoemd te kunnen worden, maar het is in een fijne taal geschreven en leest vlot. Hoewel er an sich niet heel veel gebeurt, twee stellen zitten aan een tafel om de acties van hun kinderen te bespreken, is het wel spannend omdat je als lezer wil weten wat die kinderen nou precies uitgevroten hebben.

Een vlot, redelijk spannend verhaal dus. Het was wel onnodig grof af en toe en er werden dingen gezegd die niet afgemaakt werden. Ook werden er telkens dingen gezegd als: “We gingen in een restaurant eten, maar ik ga niet zeggen welk restaurant”, en ik snap wel dat dat komt omdat de broer van de verteller een BN’er is in het verhaal en het zo de schijn opwekt dat het allemaal echt gebeurd is en dat het zelf door hem opgeschreven is, maar het kwam op mij nogal gemakkelijk en goedkoop over.

Daarnaast wordt er ook een verklaring gegeven voor wat de kinderen gedaan hebben, in plaats van dat het gewoon tuig is. En ook dat kun je ophangen als een vader die niks slechts in zijn kinderen wil zien, ik begrijp niet waarom dat dan weer goedgepraat moet worden.

Het is wel een boek dat je aan het denken zet, maar ik vond het toch allemaal te veel volgens het boekje. Het wordt nergens echt uitdagend. Een prima boek, ik geef hem drie sterren, maar niet echt iets wat ik een meesterwerk zou noemen of wat ik aan anderen zou aanraden.