Auteur: Simone Atangana Bekono
Titel: Confrontaties
Genre: Contemporary, literatuur
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
ISBN: 9789048842438
Aantal pagina’s: 223
Gelezen: Augustus 2021
♥♥♥♥

Omslagtekst:
De zestienjarige Salomé Atabong zit vast in een jeugddetentiecentrum, omdat ze op een middag twee schoolgenoten ernstig heeft mishandeld. Ze probeert haar hoofd koel te houden tussen de andere meiden, irritante psychologen en treiterende begeleiders. Over een maand mag ze naar huis, maar daar wacht alleen een gezin dat al lang geleden uit elkaar gevallen is. En die jongens. Zullen zij wraak nemen?

Confrontaties is een adembenemende roman over het dorp, de vreemdeling, de haat, en de liefde.

Recensie:
Ik kocht dit boek een tijdje terug samen met Wij zijn licht van Gerda Blees. Beide boeken waren genomineerd voor de Libris Literatuurprijs, al hebben ze helaas allebei niet gewonnen. Ik vond ze allebei echt heel goed dus ik ben benieuwd naar het boek dat dan wel gewonnen heeft en of deze echt beter is. Ik zal hem moeten opzoeken.

Anyhoo, ik kende de auteur al. Ik heb haar een paar jaar geleden gezien op de nacht van de poëzie en daar was ze echt heel sterk. Toen haar bundel uitkwam, heb ik deze meteen besteld: Hoe de eerste vonken zichtbaar waren. Een prachtige bundel die gelijk binnenkomt. Toen ik hoorde dat ze een roman had geschreven, wilde ik deze ook meteen lezen.

De roman is net zo goed als de dichtbundel, al is hij minder zwaar. Het thema is natuurlijk wel heel krachtig maar ik vond het geen zwaar boek. Het is niet moeilijk te lezen, je gaat er als een speer doorheen, maar er zit wel heel veel in.

Het is een boek dat lang bij je blijft. De ervaringen van Salomé halen soms het bloed onder mijn nagels vandaan (vooral de psychiater, ugh, wat een flapdrol) maar ik erken wel dat ik geen idee heb waar Salomé, en iedereen die in de samenleving wordt gezien als ‘anders’ dagelijks mee moet dealen. Er zijn veel (witte) mensen die zeggen dat racisme tegenwoordig niet meer bestaat maar als je dit boek leest dan weet je dat niets minder waar is. De onderhuidse, misselijkmakende opmerkingen waaarvan mensen niet eens door hebben dat ze racistisch zijn (‘ik ben helemaal geen racist, ik heb juist erg veel respect voor jouw cultuur’) maar ook het constante gepest en het feit dat Salomé degene is die opgesloten zit terwijl zij alleen maar terug vocht.

Het boek laat zien hoe oneerlijk de samenleving is. Ik vind het knap hoe de auteur dit boek heeft opgezet en hoe het zulke serieuze en moeilijke onderwerpen kan bespreken zonder dat het een pleidooi wordt waarbij mensen zich weer aangevallen voelen, zoals vaak gebeurt bij auteurs als Baldwin e.d. En die boeken moeten er ook zijn, maar dit boek laat je deelnemen in de ervaringen van Salomé, en zet de lezers eerder aan het denken. Ik vind dit echt een aanrader.