Auteur: Albert Camus
Titel: The Plague
Genre: Literatuur
Taal: Engels
Jaar: 1947
ISBN: 9780241980620
Aantal pagina’s: 297
Gelezen: April 2020
♥♥♥♥

Omslagtekst:
The townspeople of Oran are in the grip of a deadly plague, which condemns its victims to a swift and horrifying death. Fear, isolation and claustrophobia follow as they are forced into quarantine. Each person responds in their own way to the lethal disease: some resign themselves to fate, some seek blame and revenge, and a few, like the unheroic hero Dr Rieux, join forces to resist the terror. In part an allegory of France’s suffering under the Nazi occupation, The Plague is a compelling depiction of bravery and determination pitted against the precariousness of human existence. 

Recensie:
Wat doe je als je thuis opgesloten zit en je huis niet uit kan vanwege een wereldwijde pandemie? Juist, dan ga je The Plague van Camus lezen.

Althans dat is een van de dingen die ik deed, een van de boeken die ik las. Om een verklaring te hebben, te zien hoe andere mensen dit vroeger aanpakten, om te lezen dat het nóg erger kan of omdat dit boek gewoon al jaren ongelezen in mijn kast stond en dit wel een goed moment leek. Ik heb geen duidelijke verklaring, waarschijnlijk zijn ze allemaal waar.

In The Plague gebeurt eigenlijk hetzelfde als wat er bij ons gebeurde. Een mysterieuze, dodelijke ziekte komt op in een klein stadje en de hele stad wordt afgezonderd van de rest van de wereld. Verschillen zijn dat deze pest heel duidelijk de dood als resultaat heeft (en mensen vieze bulten krijgen enzo) en dat, hoewel de stad afgesloten is, de mensen niet in hun huis opgesloten zijn. Ze mogen wel nog naar buiten, zij het niet verder dan een paar meter. Oh en dat iedereen in dit verhaal ook gewoon gelooft dat er iets aan de hand is en dat er geen conspiracies zijn.

Het verhaal is herkenbaar (nooit gedacht dat ik dit over dit boek zou zeggen) in zowel de situatie als de handelingen van de mensen. Niemand gaat spontaan wc-papier hamsteren, dat niet, maar mensen zijn bang, denken dat het zo wel weer voorbij is, zijn teleurgesteld als dat niet gebeurt en worden uiteindelijk ronduit lethargisch van de sleur.

Ik vond het een erg sterk verhaal, de menselijke kant komt goed naar voren, al is het wel een deprimerend verhaal. Ik hoop toch dat wij beter uit de pandemie komen…