Auteur: Samantha Schweblin
Titel: Duizend ogen
Genre: Sci-fi
Taal: Nederlands
Jaar: 2020
ISBN: 9789493169227
Aantal pagina’s: 264
Gelezen: Oktober 2020
♥♥♥♥

Omslagtekst:
In Schweblins roman zijn kentukis de nieuwste rage. Overal ter wereld schaffen mensen ze aan, knullig gefabriceerde panda’s, draakjes of kraaien, surrogaathuisdieren die gezelschap betekenen. De koper beslist welke kentuki hij koopt, maar hij beslist niet over wie degene is die het via software op afstand bestuurt en meekijkt. Alsof je een zwijgende vreemdeling uitnodigt bij je te komen wonen.

Voor Alina betekent het troost na een mislukte relatie; Emilia mist haar geëmigreerde zoon, maar heeft via de kentuki van een jonge vrouw toch het idee van huiselijkheid en contact; Enzo koopt een kentuki voor zijn zoontje maar ontwikkelt er zelf een band mee. Twaalf personages over de hele wereld voert Schweblin ten tonele.

Gevaar van oversharing en voyeurisme in onze tijd van social media worden met Schweblins kenmerkende touch of horror subtiel en overtuigend beschreven, maar het is de manier waarop ze de bijna pijnlijke kwetsbaarheid en hoop van haar personages beschrijft, die ronduit indrukwekkend is. Haar personages zijn heel overtuigend mensen van vlees en bloed, met alle rommeligheid en onafheid die daarbij komt kijken – op welk continent we ons per personage ook bevinden.

Recensie:
Ik kwam dit boek tegen in de wekelijkse update van hebban, met de nieuwste boeken die die week uit zouden komen. De cover intrigeerde me, maar het verhaal des te meer. Er zijn inmiddels al best wat titels over huisdierachtige beestjes zoals Furby’s en dit verhaal ging weer een hele andere kant op. Ik bestelde het boek vrij snel en had hem ook best wel snel uit.

Het ‘zien en gezien worden’ lijkt tegenwoordig zo belangrijk. Iedereen deelt alles maar op instagram en facebook en de hele wereld kan meekijken. Aan de andere kant zijn en blijven reality shows populair. Deze twee elementen combineert Schweblin met Duizend Ogen. Mensen kopen een Kentuki, een knuffelachtig dier dat wordt bestuurd door iemand aan de andere kant van de wereld, of ze kopen een code om de kentuki te kunnen besturen. Je hebt dus het verschil tussen de mensen die een kentuki hebben (en dus bekeken worden) en de mensen die een kentuki zijn (die het bekijken doen).

Ik vond het een interessant concept. Het boek is ook goed uitgewerkt, met een aantal verhaallijnen die we blijven volgen, zoals de oude man die een kentuki heeft gekocht voor zijn zoon op aandringen van zijn ex-vrouw, maar die zelf een band opbouwt en de kentuki laat helpen in de tuin, of de vrouw die eenzaam is en een kentuki bestuurt in het huis van een twintigjarige vrouw en zo haar en haar shady vriend in de gaten houdt.

Daarnaast zijn er hoofdstukken die op zichzelf staan. Korte ervaringen van kentuki eigenaars of bestuurders. Ik wil niet te veel weggeven maar in ieder geval laat Schweblin alle mogelijke kanten zien, en daarmee alle mogelijkheden én gevaren van social media, sharing, óversharing en hypes. Want wie zou er met zijn gezonde verstand nu een vreemdeling in huis halen die via een schattige robot alles kan zien wat je doet, tenzij het een hype is en ‘iedereen het doet’.

Ik vond het een sterk verhaal dat je aan het denken zet. Er zitten best wel wat duistere/nare stukken in het verhaal, maar dat past er juist heel goed bij en ze brengen de boodschap van het verhaal goed over. Zeker een aanrader!