Auteur: Garvin Pauw
Titel: Schaduwkoningin
Genre: Crap Fantasy
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
ISBN: 9789492115515
Aantal pagina’s: veel te veel 567
Gelezen: April 2018
♥ (al is zelfs dit nog te veel…)

Omslagtekst:
In de Valta, een enorm sprookjeswoud waar lang geleden een duistere macht is binnengevallen, proberen de riviernimfen Nîve en Nakisa wanhopig iets te maken van hun bedreigde bestaan. Wanneer het noodlot hun thuisdorp treft, lijkt de vergiftiging die de Valta teistert ook hen te raken. De duistere veldheer Isinger stuurt zijn beul Fellkra, een donkere nimf, op hen af. Nîve krijgt tijdens een schermutseling Fellkra’s zwaard in handen, waardoor het lot een vreemde wending neemt. Heeft Nîve het zwaard gestolen of is het Fellkra die ervoor zorgt dat haar zwaard bij Nîve in handen valt?

De dans van de drie nimfen om het zwaard staat centraal in hun tocht richting de “Licht-Val”, de enige nog staande vesting van de nimfen. Dat is de laatste plek waar misschien nog hulp te vinden is voor het redden van hun wereld. Of ligt die hoop bij Nîve in handen?

Recensie
Nee, nee, nee, nee, nee! Als je dit boek ooit ergens tegenkomt, gooi het dan snel de andere kant op en ren weg. Begin er niet aan. Het is inmiddels een jaar geleden dat ik deze moest lezen omdat ik de auteur zou gaan interviewen en ik ben nog steeds boos dat ik deze rommel onder ogen moest komen… Ik heb een recensieboekje waarin ik bijhoud wat ik vind van de boeken die ik heb gelezen (zodat als ik eindelijk tijd heb om ze te recenseren, ik nog weet wat ik moet zeggen) en hoewel ik meestal slechts een halve pagina vul, had ik voor dit boek anderhalve pagina nodig om alles op te schrijven.

First of al, dit boek is super slecht geschreven. Het barst van de stijl-, spel-, taal- en interpunctiefouten. Daarnaast wordt er lukraak heen en weer geschommeld tussen alle mogelijke vertelperspectieven. Er is geen eenheid.

De personages zijn onsympathiek en vlak. Ze zijn overduidelijk allemaal pionnen ten behoeve van het verhaal, maar ze hebben stuk voor stuk geen eigen karakter en komen niet tot leven. Daarnaast zijn er in de eerste helft van het boek alleen maar vrouwelijke personages en dat is erg storend. Ze zijn niet geloofwaardig en er zijn genoeg personages om ook enkele mannelijke rollen te vervullen, maar er komen slechts één of twee mannen in voor, en pas aan het eind van het verhaal.

De auteur heeft overduidelijk geprobeerd om mooi taalgebruik en beeldspraak te gebruiken, maar is hierin niet geslaagd. Het is te afstandelijk geschreven en past niet bij het verhaal, waardoor het enorm afleidt. Het boek zit vol met eindeloze beschrijvingen die nergens toe leiden. Daarnaast worden er opmerkingen gemaakt als ‘de pleuris prak uit’ en ‘ze was aan het einde van haar Latijn’, wat helemaal geen betekenis heeft in een fantasywereld waarin dit allebei niet bestaat.

Als je alle beeldspraak weghaalt, hou je maar een klein, nietig verhaaltje over dat niet veel voorstelt. Het is niet origineel en simpelweg niet goed. Zoals jullie kunnen zien heb ik dit verhaal 1 ster gegeven, maar dat is eigenlijk al te veel. Alles wat er mis kan gaan bij het schrijven van een verhaal of een boek, ging mis in dit boek. Begin er niet aan…