Auteur: Tahereh Mafi
Titel: Whichwood
Serie: Furthermore #2, maar leest ook prima als je het eerste deel niet gelezen hebt
Genre: YA Fantasy
Taal: Engels
Jaar: 2017
ISBN: 9781101994795
Aantal pagina’s: 368
Gelezen: November 2018
♥♥♥♥

Omslagtekst:
A new adventure about a girl who is fated to wash the bodies of the dead in this companion to Furthermore.

Our story begins on a frosty night…

Laylee can barely remember the happier times before her beloved mother died. Before her father, driven by grief, lost his wits (and his way). Before she was left as the sole remaining mordeshoor in the village of Whichwood, destined to spend her days washing the bodies of the dead and preparing their souls for the afterlife. It’s become easy to forget and easier still to ignore the way her hands are stiffening and turning silver, just like her hair, and her own ever-increasing loneliness and fear.

But soon, a pair of familiar strangers appears, and Laylee’s world is turned upside down as she rediscovers color, magic, and the healing power of friendship.

Recensie:
Dit boek is het tweede deel van Furthermore, al kun je deze prima lezen zonder het eerste deel gelezen te hebben, omdat de verteller de belangrijke dingen uit het eerste boek verwerkt in dit verhaal. Ik vond Furthermore heel erg leuk, fantasierijk en origineel. Alice is een kleurrijk karakter en ik wilde graag weten hoe het verhaal verder ging, en hoewel het eerst lijkt dat dat niet is waar dit boek over gaat, speelt Alice er toch een rol is en kom je daardoor te weten hoe het verhaal verder gaat. Zelfs als Laylee de hoofdpersoon is.

Dus toen ik het boek in mijn goodiebag van Yalfest kreeg vorig jaar, was ik semi blij. Ik had het eerste deel in het Engels (zoals ik ze het liefst heb) en het boek dat ik kreeg was de Nederlandse vertaling. Goed, je mag een gegeven paard niet in de bek kijken, dus ik probeerde het te lezen, in de hoop dat het net zo goed was als het Engelse eerste boek. Maar vanaf de eerste pagina voelde het niet goed. Het boek had geen sfeer. Alles was heel feitelijk beschreven en ik kon gewoon niet in het verhaal komen. Terwijl je in Furthermore juist direct in het verhaal zit, en een groot deel van de kracht van de tekst zit in de prachtige schrijfstijl. Dat was hier absoluut niet het geval. Na een aantal pagina’s heb ik het opgegeven en nam ik bij de bibliotheek de oorspronkelijke Engelstalige versie mee. En vanaf daar zat ik gelijk in het boek. Het was zoals het eerste deel, een dromerige stijl die je als lezer gelijk meeneemt in het verhaal. Wil je dit verhaal dus lezen, sla dan alsjeblieft de Nederlandse vertaling over en ga naar het origineel. Die is overduidelijk veel beter.

Dat terzijde, ik vond dit een heel tof boek. Zoals ik zei, de stijl is dromerig en vraagt gelijk je aandacht. Het grijpt je beet tot je het verhaal uit hebt. Je kan het boek eigenlijk niet aan de kant leggen. Ik heb het ook in één dag uitgelezen.

Het verhaal gaat over Laylee die de lichamen van de doden moet wassen om ze naar het hiernamaals te sturen. Ze is de enige Mordeshoor die overgebleven is en ze wordt met disrespect behandeld. De personages die we kennen uit deel één, Alice en Oliver, komen haar helpen.

Ik vond het leuk om te lezen hoe Alice’s en Olivers avonturen verdergaan, en ik vond het heel interessant hoe dit gedaan is, omdat het dus niet hun verhaal is, maar het verhaal van Laylee, en zij slechts een bijrol spelen. Erg origineel, en het werkt.

Maar ook Laylee’s verhaal is interessant, en nieuw. Het lijkt een beetje op The house with the chicken legs, maar dan beter. Laylee is een personage met wie je je gemakkelijk kan inleven en ik vond haar verhaal erg sterk.

Een erg goed boek dus, en ik kan deze zeker aanraden. Zoals ik zei kan je hem lezen zonder furthermore gelezen te hebben, maar ik vond het achtergrondverhaal van Alice wel echt een toegevoegde waarde, dus ik zou die toch wel eerst lezen.