Iedereen is tegenwoordig zo verzot op zijn telefoon of zijn computer. De telefoon gaat overal mee naartoe, alles moet vastgelegd worden maar bovenal: je moet altijd in contact zijn. Kijk maar eens om je heen, je ziet ouders met hun telefoons spelen terwijl kinderen in de zandbak spelen, in restaurants zie je stelletjes die niet met elkaar praten maar hun vrienden aan het appen zijn. Ik moet niet oordelen, want ik merk dat ik het zelf ook doe. Ons concentratievermogen wordt steeds lager dankzij die telefoons. Zelfs als je iets aan het doen bent waarbij die telefoon helemaal geen rol speelt, kijk je toch op wanneer hij afgaat. Zelfs wanneer je telefoon op stil staat, moet je toch af en toe kijken of je geen berichtjes gemist hebt.

Ik dacht hier eigenlijk nooit over na. Ik nam de telefoon overal mee naartoe. Als ik van de slaapkamer naar de woonkamer ging, nam ik mijn telefoon mee en wat ik ook ging doen, ik bleef steeds kijken of ik geen berichtjes, mailtjes, instachats of facebookberichten had. Was dat niet het geval, dan legde ik de telefoon weer weg, om enkele minuten later weer opnieuw te kijken. Om vervolgens aan het eind van de dag op de klok te kijken en je af te vragen waar de tijd gebleven is, want zoveel heb je niet gedaan…

Ik las hierover in de flow en vond het eigenlijk een beetje overdreven. Het is toch juist handig om altijd bereikbaar te zijn? Maar de meeste berichten kunnen wel wachten en hoeven niet direct beantwoord te worden. Ik nam de proef op de som en op een zaterdag stond ik op en nadat ik al mijn kanalen had gecheckt, liet ik mijn telefoon in de slaapkamer liggen en ging ik iets anders doen. Soms had ik wel de neiging om te kijken, maar dan realiseerde ik me weer dat mijn telefoon ergens anders lag. En geloof het of niet, mijn dag leek ineens een stuk langer. Ik heb zo veel voor elkaar kunnen krijgen, veel meer dan op de meeste zaterdagen. Omdat je daadwerkelijk focust op de dingen die je aan het doen bent, en niet het grootste deel afgeleid raakt door iets wat op je telefoon gebeurt.

Ik ben er nu wat meer aan gewend. Ik heb een notitieboekje in de woonkamer liggen voor als ik iets lees of iets bedenk en dat later wil opzoeken, zodat ik niet gelijk naar die telefoon grijp. En ik merk dat ik er toch een stuk rustiger door geworden ben. We hoeven niet altijd online te zijn. Een weekendje offline is ook best wel lekker.