Auteur: Gillian Flynn
Titel: Gone Girl
Genre: Mysterie, crime
Taal: Engels
Jaar: 2012
ISBN: 9780307588371
Aantal pagina’s: 415
Gelezen: December 2018
♥♥♥♥

Omslagtekst:
On a warm summer morning in North Carthage, Missouri, it is Nick and Amy Dunne’s fifth wedding anniversary. Presents are being wrapped and reservations are being made when Nick’s clever and beautiful wife disappears. Husband-of-the-Year Nick isn’t doing himself any favors with cringe-worthy daydreams about the slope and shape of his wife’s head, but passages from Amy’s diary reveal the alpha-girl perfectionist could have put anyone dangerously on edge. Under mounting pressure from the police and the media—as well as Amy’s fiercely doting parents—the town golden boy parades an endless series of lies, deceits, and inappropriate behavior. Nick is oddly evasive, and he’s definitely bitter—but is he really a killer?
Recensie
Ik was op zoek naar een nieuw luisterboek voor in de auto. Ik zag dat Storytel deze aanbood en dacht, waarom ook niet. Ik heb veel goede dingen over dit verhaal gehoord en toen de film uitkwam was het ineens overal. Maar ik had het nog steeds niet gelezen.

Wow. Gewoon… wow… over onbetrouwbare vertellers gesproken! Dit boek is echt een achtbaan, je weet als lezer nooit waar je aan toe bent en wat nu waar is en wat een leugen. Het is echt heel goed geconstrueerd en heel spannend. Je wil continu verder lezen of luisteren omdat je het ene moment zeker weet dan Nick Amy heeft vermoord en dan weer denkt dat hij het onmogelijk heeft kunnen doen. Wat is er gebeurd?

De personages zijn heel goed neergezet. Ze zijn erg dynamisch en onvoorspelbaar. Flat characters zijn het zeker niet. Ze hebben verschillende kanten die je van te voren niet ziet aankomen. Het verhaal is ingedeeld in hoofdstukken waarin Nick de narrator is, en hoofdstukken vanuit het dagboek van Amy, waardoor zij ook een stem krijgt. Vooral Amy is een interessant personage, hoe irritant ik haar ook vond. Telkens verander je je mening over haar, mede ook door wat je meekrijgt van de verhaallijn van Nick.

Het hele verhaal zit vol onverwachte plotwendingen. Vaak zie ik plotwendingen wel aankomen, maar bij dit verhaal had ik geen idee. Alsof je geblinddoekt in een achtbaan zit en geen idee hebt wanneer er een bocht of een looping komt. Daar hou ik wel van (al lijkt het me wel doodeng om inderdaad met een blinddoek in een achtbaan te zitten), een verhaal dat zo onvoorspelbaar is.

Het verhaal is ook best wel duister. Dat wordt het ook steeds meer naarmate het einde vordert. Een personage uit dit boek is echt compleet gestoord en ik vind het heel knap hoe Flynn dat heeft weten neer te zetten. Het is overtuigend en best wel creepy. Dat geldt ook voor het einde. Wanneer het boek uit is zit je met een gevoel van oh gods en eigenlijk hoop je op een vervolg, maar ook weer niet, want je wil eigenlijk helemaal niet weten waartoe dit personage nog meer in staat is…