Auteur: John Green
Titel: Turtles all the way down
Genre: YA, contemporary
Taal: Engels
Jaar: 2017
ISBN: 9780525555360
Aantal pagina’s: 288
Gelezen: April 2018
♥♥♥

Omslagtekst:
Sixteen-year-old Aza never intended to pursue the mystery of fugitive billionaire Russell Pickett, but there’s a hundred-thousand-dollar reward at stake and her Best and Most Fearless Friend, Daisy, is eager to investigate. So together, they navigate the short distance and broad divides that separate them from Russell Pickett’s son, Davis. Aza is trying. She is trying to be a good daughter, a good friend, a good student, and maybe even a good detective, while also living within the ever-tightening spiral of her own thoughts.

Recensie:
Ik was op zoek naar een leuk nieuw boek op Storytel om te luisteren in de auto. Omdat de boeken van John Green altijd wel fijn zijn – realistisch en niet te moeilijk (ik heb wat moeite met fantasy luisterboeken omdat je constant moet focussen en dat lukt niet altijd in de auto) – koos ik voor Turtles all the way down.

Aza is een interessant personage. Ze heeft een angststoornis die een groot deel van haar leven beheerst. Ik vond dat dit goed uitgewerkt was en het was interessant om een kijkje te nemen in het hoofd van iemand die hieraan lijdt. Al was het best wel gross soms. Als Aza een wond heeft, zit er een stemmetje in haar hoofd dat haar vertelt dat het ontstoken is en dat ze het moet wassen. Keer op keer. Dus keer op keer maakt ze de wond opnieuw open om hem te kunnen reinigen. Hoewel het goed was dat dit beschreven is, omdat het de ernst van de situatie goed beschrijft, was het best wel gross om naar te luisteren. Als ik dit boek had gelezen als fysiek exemplaar, had ik over deze stukjes heen kunnen lezen. Maar met een luisterboek gaat dat niet zo makkelijk en dus zat ik af en toe te gruwen in de auto.

Hoe dit personage en deze stoornis werd besproken, vond ik het sterkste deel van het boek. De andere personages vond ik vlakker. Davis Pickett was meer een bijpersonage dat niet veel toevoegde, behalve dat hij Aza uit haar comfortzone haalde. Beste vriendin Daisy was een beetje apart, kleurrijker met haar liefde voor fanfictie schrijven, maar alsnog redelijk stereotiep. Je kan bijna het denkproces van de auteur zien. Onderwerp: meisje met angststoornis. Oke, wat moet ze hebben? Een beste vriendin die een beetje gek is: check. Een jongen die haar uit haar comfortzone haalt en ook een love interest kan zijn: check. Verder voegde deze personages niet veel toe. Het waren pionnen in het verhaal van de hoofdpersoon.

De verhaallijn van de vermissing van Davis’ vader was oké. Het was niet razend spannend, maar het voegde wel een verhaallijn toe zodat het niet alleen ging over ‘het meisje met de stoornis’. Wat oké was, denk ik.

Dit boek was een oké tussendoortje. Geen daverend succes (maar dat vind ik van de meeste boeken van John Green), maar een boek wat je snel op een middagje uit kan lezen. Mocht je het willen lezen, dan raad ik je het luisterboek af (vanwege wat ik hierboven zei), maar het boek zelf is denk een prima boek om je hoofd leeg te maken.

Zie ook:
Recensie Paper Towns