Auteur: Tracy Deebs
Titel: Doomed
Genre: YA, science-fiction
Taal: Engels
Jaar: 2013
ISBN: 9780802723734
Aantal pagina’s: 480
Gelezen: September 2017
♥♥

Omslagtekst:
Beat the game. Save the world.

Pandora’s an average teen, glued to her cell phone and laptop, until the day her long-lost father sends her a link to a mysterious site featuring photos of her as a child. Curious, Pandora enters the site, unwittingly unleashing a global computer virus that plunges the whole world into panic: suddenly, there’s no Internet. No cell phones. No traffic lights, hospitals or law enforcement. Only Pandora’s Box, a virtual-reality game created by Pandora’s father, remains up and running. Together with her neighbors, gorgeous stepbrothers Eli and Theo, Pandora must follow the photographs from her childhood in an attempt to beat the game and track down her father—and rescue the world. Part The Matrix, part retelling of the Pandora myth, Doomed has something for gaming fans, dystopian fans, and romance fans alike.

Recensie:
Ik kocht dit boek op het boekenfestijn omdat het me wel leuk klonk. Een computervirus die de wereld in een dystopie veranderd, dat klonk wel goed. Het plot is dan ook goed bedacht en het verhaal is spannend en makkelijk geschreven, waardoor je er snel doorheen gaat. Maar helaas niet zo snel dat je niet door hebt hoe slecht het verhaal is uitgewerkt.

Ten eerste, de personages. Dit zijn geen mensen, maar tools. Ze zijn precies alles wat Pandora, de hoofdpersoon, nodig heeft. Pandora is de enige die het virus kan stoppen en haar ‘super gorgeous’ buurjongens helpen haar daarbij. Maar letterlijk alles wat ze nodig heeft, dat kunnen zij. Hacken, auto’s jatten, vliegtuigen besturen. Juist. Super geloofwaardig. Het voelt een beetje als een point-and-click spel waarbij iedereen die je tegenkomt iets heeft wat je nodig hebt om verder in het spel te komen.

Wanneer een personage een functie had, en die rol vervuld heeft, verdwijnen ze ook compleet en wordt er niet meer over hen gesproken. In het begin van het verhaal wordt Pandora ervan verdacht de veroorzaker te zijn van het virus. Als ze naar huis loopt met haar beste vriendin, staan er politieauto’s voor haar deur. Ze zegt tegen die vriendin dat ze maar beter naar huis kan gaan, maar zij wil liever steun bieden en blijft. Even later ontvlucht Pandora de politie en gaat ze ervandoor met de buurjongens, maar haar beste vriendin vergeet ze compleet.
Daarnaast zit er ook nog eens een love triangle in, wat op zich wel af te leiden was aan de omslagtekst, maar come on, dat ook nog? Wederom is dit zo’n verhaal waarin de wereld op het punt staat te vergaan, de hoofdpersoon is de enige die de wereld kan redden, maar gaat liever met een jongen staan zoenen midden in de puinhoop.

Daar komt ook nog bij dat er superveel herhaald wordt. De jongens hebben bepaalde kenmerken die telkens worden herhaald. Zo is Theo ondoorgrondelijk en zijn broer een Harvard jongen. Dat wordt telkens herhaald wanneer er iets over de jongens wordt gezegd. Ook het aantal dagen dat het geleden is dat het virus is gestart, wordt honderden keren herhaald.
Ook is het onrealistisch dat de jongens zo ver gaan om haar te helpen. Ze kennen haar net een paar dagen, maar bieden aan om samen met haar op de vlucht te gaan voor de politie en hun levens op het spel te zetten om haar te helpen. Lijkt me niet erg geloofwaardig.

Ten slotte kloppen er een heleboel dingen niet. Zo heeft het virus alle dingen als elektriciteit, internet, telefoon, gas, weet ik ‘t, allemaal afgesloten. Niks doet het en er is geen mogelijkheid om contact te hebben met de buitenwereld. Maar de radio doet het wel. Juist.

Dus. Als je dit boek bij het boekenfestijn tegenkomt, zou ik het lekker laten liggen.