Auteur: Lena Miller
Titel: Vind ik leuk!
Genre: Jeugd
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
ISBN: 9789492492005
Aantal pagina’s: 204
Gelezen: Mei 2017
♥♥

Omslagtekst:
Kiki weet niet wat haar overkomt wanneer alles wat ze op haar online profiel plaatst, uit blijkt te komen. Nadat ze per ongeluk al aardig wat schade heeft aangericht, waaronder het letterlijk dood laten vallen van haar docente Engels, beseft ze dat de mogelijkheden om haar leven er leuker op te maken eindeloos zijn. Dat mag ook wel, want sinds haar moeder de benen heeft genomen en Kiki is achtergebleven met haar wereldvreemde vader, ziet haar wereld er niet al te rooskleurig meer uit. Kiki plaatst de ene wensupdate na de andere, maar alles wat ze laat gebeuren pakt heel anders uit dan ze had gehoopt. Kan ze de narigheid die ze heeft veroorzaakt nog herstellen? En kan ze accepteren dat het echte leven niet zo perfect is als zij graag zou willen? Vind ik leuk! is een vrolijke jeugdroman over het verschil tussen de online en offline wereld en de verkwikkende onvolmaaktheid van het leven.

Recensie
Dit boek was één van de genomineerden voor de Harland Awards Romanprijs 2016, de wedstrijd waarvan ik dit jaar organisator ben. Het verhaal sprak me wel erg aan, en het werd gepresenteerd als YA dus het leek me leuk om te lezen. Toch vond ik dit boek niet zo leuk.

Ten eerste is het echt een kinderboek, en geen YA. Het is kinderlijk geschreven, de hoofdpersoon maakt keuzes die ik meer bij een kind vind passen dan bij een adolescent en ze zit ook nog op de middelbare school. Ik zie nu dat op de flaptekst wel jeugd staat, dus ik ben een beetje in de war.
Als je dat hele YA negeert, is het op zich wel een prima boek, als jeugd. Het is erg makkelijk en het onderwerp is wel leuk en origineel.

Ik vond het verhaal wel wat voorspelbaar en in plaats van dat ze op Facebook zit en CandyCrush speelt (volgens mij is dat alweer uit, trouwens, ik heb er al heel lang niks meer van gehoord?) zit ze op HashTag en speelt ze CookieCrush. Dat vind ik een beetje flauw.

Wat ik ook flauw vind, is wat er altijd gebeurt met dit soort verhalen waar iemand wensen mag doen en alles uitkomt, zoals ook gebeurt in Fairly Odd Parents. Alles wat je typt/wenst komt uit. Dus je zou, weet ik veel, ervoor kunnen zorgen dat niemand meer kanker krijgt, de honger de wereld uit helpen, een zekere Amerikaanse president afzetten… maar nee, alle wensen hebben te maken met school en vriendjes en het leven van de persoon die alles mag wensen. Dat is ook wat ik bedoel met kinderlijk. Het is te egocentrisch en hoewel dat misschien, jammer genoeg, wel realistisch is, had ik het toch wel leuk gevonden als het een keer op een andere manier was gegaan.