Dit jaar was ik voor het eerst op Yalfest. En wat was het van te voren veel gehyped! Toffe auteurs, de gaafste kraampjes en de leukste workshops waren aangekondigd. En het was ook best wel tof! Zie hier een kort verslagje van mijn dagje Yalfest!


Het evenement begon met een panel/interview met alle auteurs. En dat waren, van links naar rechts, Laura Steven, Tomi Adeyemi, Sarah Crossan, Sara Holland, Taran Matharu en Kass Morgan. Dit was heel tof, al had ik lang niet alle boeken gelezen (stiekem was ik alleen begonnen in Blood and Bone van Adeyemi, maar goed). Het ging over hun manier van schrijven, hun boeken en hun tips aan ons, als we ook schrijvers willen worden. Tip één is niet zeggen dat je schrijver wil wórden, maar dat je schrijver bént. Dus ik ging al gelijk de mist in, haha.

Na dit interview gingen we de zaal uit en kregen we allemaal een goodiebag. En die zat vol! Bij iedereen zat er een boek in, er waren vijf verschillende. Ik had (naar mijn mening) het leukste boek van de vijf, namelijk: Welkwoud van Tahereh Mafi. Supertof! Daarnaast zat er oook een Wreck This Journal in, een mok van BestofYa, een tasje van Bloed en Beenderen en een hele verzameling aan boekenleggers en kaartjes. En natuurlijk gesigneerde bookplates van iedere auteur.

En hierna moest je het eigenlijk zelf uit zoeken. Er waren verschillende workshops waar je je van te voren voor kon inschrijven, je kon je portret laten tekenen, een zeefdruk laten maken, een button maken, er was een silent disco en er waren diverse kraampjes. En natuurlijk signeersessies. En dit is waar het eigenlijk wat minder leuk werd. Want hoewel het zo klinkt alsof er veel te doen was, in praktijk betekende het eigenlijk: lange rijen waardoor je voor de helft van de dingen geen tijd had, en als je dan tussen twee dingen in zat, kon je kraampjes kijken, maar ook dat stelde eigenlijk niet zoveel voor.

Ik had me ingeschreven voor de Happiness workshop. Die viel tegelijk met de eerste signeerronde. Direct waren er rijen voor het portret tekenen en het zeefdrukken, dus wat we wel konden doen was buttons maken (wat overigens wel echt heel leuk was!) en de kraampjes bekijken. Hoewel ik de kraampjes erg tof vond, was er te veel van het zelfde, namelijk kaarsen en thee. Ik geloof dat er iets van 11 kraampjes waren, waarvan er zes kaarsen verkochten. Op zich leuk, maar een beetje variatie is ook niet slecht! Daarnaast was er wel ook een boekenkraam, maar die verkochten alleen Nederlandstalige boeken en ik heb ze toch liever in het Nederlands.

Na alle kaarsen bekeken te hebben, was het tijd voor de workshop. Eerst zijn we nog even snel langs de zeefdrukken gelopen, omdat dat toch op de weg was. De rij was enorm lang, dus kozen we een print en een kleur, zodat ze die later voor ons konden maken.

De Happiness workshop werd gegeven door Jette Schröder, auteur van het gelijknamige boek, dat ik voor het evenement al had gelezen. En dat was leuk! Jette vertelde eerst wat over het boek, alvorens we zelf aan de slag moesten. We moesten een mantra maken en een happiness jar. Het mantra vond ik een beetje gek, maar de happiness jar was heel leuk. Op tafel lagen veren, kaarsen, bloemetjes en kraaltjes, en glazen potjes. De bedoeling was dat je je mantra en dingen waar je blij van werd in een potje stopte om jouw ‘happiness jar’ te maken, een potje waar je telkens blij van zou worden als je het zou zien staan. Dat vond ik heel erg leuk! En daarnaast was er ook een bingo, we hadden van te voren allemaal een lootje gekregen en terwijl we druk bezig waren, gaf Jette allemaal spulletjes weg. Ik kreeg een bellenblaas; een kleinigheidje waar je blij van wordt.

Na deze workshop voegde ik me terug bij de vriendin die met me mee was. Zij had zich voor een andere workshop ingeschreven, die pas op een later tijdstip zou plaatsvinden. We gingen in de rij staan voor het portrettekenen. Dat moest ook wel, want anders konden we dat niet meer doen.We gingen in de rij staan bij oeps ik ben haar naam vergeten van Joinanotherview. Ik volg haar al een tijdje op Instagram en wilde dus heel graag mijn portret laten tekenen. Ik vind hem heel leuk geworden!

Die vriendin miste haar workshop uiteindelijk omdat ze moest kiezen maar toch liever een portret wilde (in de tijd dat ik mijn workshop had, had zij zichzelf door de andere portrettekenaar laten tekenen). Hierna wilden we in de rij gaan staan voor de signeersessie, maar dat ging niet meer: de rij was al te lang.

Uiteindelijk hebben we de bingo overgeslagen en zijn we maar naar huis gegaan. Ik vond het een leuke dag, maar als dingen efficiënter geregeld waren, hadden we veel meer kunnen doen. Ik vind het echt jammer dat ik geen handtekening heb kunnen scoren. Ik wilde er ook eigenlijk maar ééntje, omdat ik de andere boeken toch niet had. En zelfs dat lukte niet. Erg jammer. Ik hoop dat ze dit volgend jaar beter plannen. Al weet ik nog niet of ik dan ga.