Auteur: Cara Delevingne
Titel: Spiegel
Genre: YA, contemporary, mystery
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
ISBN: 9789402700299
Aantal pagina’s: 351
Gelezen: december 2017
♥♥

Omslagtekst:
Red, Leo, Rose en Naomi horen er niet echt bij op school. Het leven is niet bepaald gemakkelijk voor hen, maar de muziek brengt hen samen, en ze hebben hoge verwachtingen van hun band, Mirror, Mirror. Tenminste, tot Naomi bewusteloos uit de Theems wordt gehaald en in het ziekenhuis terechtkomt.
De politie doet het voorval af als een mislukte zelfmoordpoging, maar is dat wel zo? Terwijl Naomi in coma ligt, probeert Red achter de waarheid te komen. Wat volgt is een zoektocht die Reds hele wereld op zijn kop zet en een aantal duistere geheimen aan het licht brengt. Hoe goed kennen ze Naomi eigenlijk – en elkaar?

Niets zal ooit meer zijn zoals het was, want een gebroken spiegel kan nooit meer worden gemaakt.

Spiegel is een aangrijpende en sterke coming-of-ageroman over identiteit, seksualiteit, vriendschap en verraad.

Ik wil uitgeverij HarperCollins Holland bedanken voor dit recensie exemplaar!

Recensie
Dit boek is zo erg gehyped en enthousiast aangekondigd dat ik er ook enthousiast van werd en daarom wilde ik het graag lezen en recenseren. Normaal gesproken ben ik ook echt geen fan van filmsterren of anderzijds bekende mensen die ineens besluiten een boek te gaan schrijven. Wat dat betreft vind ik het ook gek dat de naam van de auteur veel groter op de cover van het boek staat, dan de titel. Ik had nog nooit van haar gehoord.

In ieder geval. Ik vond het concept goed bedacht en origineel. Het plot is sterk en goed uitgewerkt waardoor het verhaal spannend is en je als lezer blijft doorlezen.

Waar ik me wel aan stoorde, waren de personages. Zij waren hun karaktertrekken, maar niet meer dan dat, en niet geloofwaardig. In oude heldenverhalen lees je vaak over de rechtvaardige Arthur, de snelvoetige Achilles of de sterke Herakles. Telkens als er over deze personages wordt gesproken, komt hun bijvoeglijk naamwoord, hun epitheton, terug als manier voor de verteller om het te kunnen onthouden. Zo ook bij de personages in Spiegel. Bij Rose staat er telkens dat ze zo mooi is en graag in de spotlight wil staat, bij Leo dat hij driftig kan zijn en dat zijn broer niet helemaal spoort en bij hoofdpersoon Red wordt zijn uiterlijk telkens benadrukt. Verder komen ze niet echt uit de verf, ze blijven telkens de eigenschappen houden. Soms doen ze dingen die hiermee botsen om laten zien dat mensen niet ééndimensionaal zijn. Dat is een goede eigenschap voor personages uit boeken, maar omdat dat hier gebeurde terwijl telkens die ene eigenschap benadrukt werd, voelde het naar mijn mening te geforceerd.

Daarnaast is er een bijzonder grote eigenschap van Red, de hoofdpersoon, die geheim gehouden wordt tot ergens halverwege het boek. Op zich was die onthulling verrassend en origineel, ik zag hem niet aankomen. Ook dat het zo lang verborgen werd gehouden, zegt iets over het personage Red. Dat vind ik knap gedaan. Het probleem is meer dat zodra de lezer meer van dit personage af weet, de andere personages in dit boek daarop gaan inspelen en ineens anders tegen het personage aankijken dan daarvoor. Alsof er ineens onthuld wordt dat het personage altijd rondloopt met een stapel boeken op zijn hoofd. Dat deed deze persoon altijd al, maar pas wanneer de lezer het ontdekt, gaan mensen er iets van zeggen, ook al wisten zij het al langer dan de lezer. (sorry, ik kan geen beter voorbeeld bedenken en ik wil het verhaal ook niet spoilen, maar wie het verhaal gelezen heeft, weet wel welke eigenschap ik bedoel). Hierdoor wordt deze onthulling te gemaakt, te nep. De personages staan te veel in dienst van het verhaal, en zijn daardoor ongeloofwaardig.

Op zich vond ik het plot goed en spannend, maar de personages vond ik zo slecht uitgewerkt dat het hele verhaal daardoor minder sterk werd en dat is zonde.