Auteur: Ben Marcus
Titel: The flame alphabet
Genre: Literatuur, dystopie
Taal: Engels
Jaar: 2012
ISBN: 9780307379375
Aantal pagina’s: 289
Gelezen: Januari 2017
♥♥♥♥

Omslagtekst:
A terrible epidemic has struck the country and the sound of children’s speech has become lethal. Radio transmissions from strange sources indicate that people are going into hiding. All Sam and Claire need to do is look around the neighborhood: In the park, parents wither beneath the powerful screams of their children. At night, suburban side streets become routes of shameful escape for fathers trying to get outside the radius of affliction.

With Claire nearing collapse, it seems their only means of survival is to flee from their daughter, Esther, who laughs at her parents’ sickness, unaware that in just a few years she, too, will be susceptible to the language toxicity. But Sam and Claire find it isn’t so easy to leave the daughter they still love, even as they waste away from her malevolent speech. On the eve of their departure, Claire mysteriously disappears, and Sam, determined to find a cure for this new toxic language, presses on alone into a world beyond recognition.
 
The Flame Alphabet invites the question: What is left of civilization when we lose the ability to communicate with those we love? Both morally engaged and wickedly entertaining, a gripping page-turner as strange as it is moving, this intellectual horror story ensures Ben Marcus’s position in the first rank of American novelists.

Recensie
Ik kwam dit boek tegen bij het boekenfestijn en het sprak me gelijk aan, dus ik nam het mee. Sindsdien heeft het een hele tijd in mijn boekenkast gestaan, zoals bij veel boeken bij mij gebeurd. Om de een of andere reden vond ik het lastig om het op te pakken. Begin dit jaar heb ik dat wel gedaan en ik ben er blij om.

Het is een erg origineel plot en een sterk verhaal. Het horen van spreken drijft je langzaam aan tot gekheid tot je uiteindelijk sterft. Het begint met kinderen en iedereen probeert te vluchten, maar langzaam aan is er geen ontkomen meer aan. Ik vond dit een erg sterk uitgangspunt voor een dystopie en het is goed uitgewerkt. Je gelooft er in, gaat er in mee en wil heel graag weten wat er aan de hand is en hoe dit opgelost kan worden.

De personages zijn interessant en sterk weggezet. Soms maken ze keuzes die ik niet zou maken, maar dat is in dit soort boeken nogal vaak aan de orde; je weet niet wat je zou doen omdat het een onbruikbare situatie is, om het zo maar eens te zeggen. Het is een boek dat je aan het denken zet. Niet alleen over wat je zelf zou doen, maar ook over menselijkheid en gemeenschap.

Er zijn wel wat kleine dingen in het verhaal die ik jammer vond. Een groot deel van het verhaal gaat over ‘holes’. Ik kan het niet goed uitleggen want ik begreep het niet goed. Het zijn hutten in het bos waar Joodse mensen heen gaan om naar een radio te luisteren, of iets dergelijks. Ik snapte dit niet en ik vond het ook niet zo boeiend, maar het was wel een heel groot deel van het verhaal. Dat geldt ook voor het medische deel. Er wordt gezocht naar een oplossing, een medicijn. Dat is allemaal erg medisch en het past ook wel in het verhaal, maar voor mij had het niet in het verhaal gehoeven.