Auteur: Rebekka W.R. Bremmer
Titel: De evolutie van een huwelijk
Genre: roman
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
Uitgeverij: Querido
ISBN: 9789021457109
Gelezen: Juni 2016
♥♥

Omslagtekst:
Masha leidt een comfortabel leven met haar man Bastiaan en haar puberdochters Molly Bloem en Anne Karen. Ze geeft les aan de universiteit en vult haar dagen met wat ze het liefst doet: lezen. Dan kondigt Bastiaan aan dat zijn broer Frederick naar Nederland komt, met zijn Nieuw-Zeelandse vrouw Shannon en hun baby Deirdre. Masha heeft Frederick al meer dan twintig jaar niet gezien. Omdat ze er de ruimte voor hebben, biedt Bastiaan het jonge gezin hun zolderverdieping aan. Terwijl Masha haar best doet afstand te bewaren, raken de levens van de twee gezinnen steeds meer verstrikt in elkaar. Kan een herinnering een huwelijk bedreigen? De evolutie van een huwelijk is een scherpzinnige roman over familiebanden die worden aangehaald en weer verbroken.

Review
Ik heb dit boek voornamelijk uitgekozen omdat ik de cover zo mooi vond. Helaas zegt dat helemaal niks over het verhaal, want dat was minder mooi.

Het verhaal begon goed. Ik vond de verhaallijn van Molly Bloem erg leuk, alleen die werd niet echt afgemaakt en dat vond ik zonde.

Het boek beschrijft enkele dagen en je leert de personages kennen door die dagen in ieders ogen te lezen. Dat is leuk en interessant in het begin, maar het resulteert in eindeloos dezelfde scene herhalen. En dat wordt op een gegeven moment heel erg saai. Ik wil weten hoe het verder gaat, ik wil niet nog een keer dezelfde scene lezen als ik dat al drie keer gedaan heb.

Ook is het boek slecht geschreven. Er zijn pagina’s vol met tekst tussen haakjes. Die tekst is niet relevant, vandaar ook dat het tussen haakjes staat, waarschijnlijk, maar het zijn enorme lappen tekst en het gebeurt te vaak. Het voelt als pagina opvulling. (Net als eindeloos dezelfde scene herhalen, trouwens). Veel van die stukken tekst gingen over literatuurwetenschap. Dat paste niet bij het verhaal en ik snapte niet goed waarom het er in zat. Wellicht wilde de auteur ons heel graag laten weten wat ze gestudeerd had?

Ik vond ook dat de auteur rare namen had gekozen. Anna Karen, Molly Bloem, serieus? Ze voelen meer als personages dan als mensen op die manier. Dat zijn ze natuurlijk ook, maar ze komen niet menselijk over en dat is jammer.

Ten slotte, er werd ongeveer 27563829342x gezegd dat het regent. Logisch als je telkens dezelfde scene herhaalt, dan wordt het niet ineens droog dat zou raar zijn. Maar op een gegeven moment weten we wel dat het regent. Het hoeft niet eindeloos herhaald te worden.

Dus nee, dit boek is geen blijvertje.