Auteur: Vanessa Tait
Titel: The Looking Glass House
Genre: YA, historische fictie
Taal: Engels
Jaar: 2015
ISBN: 9781782396826
Aantal bladzijden: 304
Gelezen: Juni 2016
♥♥

Omslagtekst:
What happened before Alice fell down the rabbit hole?

Oxford, 1862. As Mary Prickett takes up her post as governess to the daughters of the Dean of Christ Church, she is thrust into a strange new world. Mary is poor and plain and desperate for change but the little girls in her care see and understand far more than their naive new teacher. And there is another problem: Mary does not like children, especially the precocious Alice Liddell.

When Mary meets Charles Dodgson, the Christ Church mathematics tutor, at a party at the Deanery, she wonders if he may be the person to transform her life. Flattered by his attentions, Mary begins to believe that she could be more than just an overlooked, dowdy governess.

One sunny day, as Mary chaperones the Liddells on a punting trip, Mr Dodgson tells the story of Alice’s Adventures in Wonderland. But Mary is determined to become Mr Dodgson’s muse ­ and will turn all the lives around her topsy-turvy in pursuit of her obsession.

Review
Ik kocht dit boek toen ik in Parijs was in de zomer. Ik dacht: leuk, een Alice adaptatie die ik nog niet kende! Maar het valt ontzettend tegen.

Dit is het verhaal achter de echte Alice. Het leek me interessant en het boek begon ook wel goed. Het is het verhaal van Mary, de governess van de drie Liddell kinderen. Het lijkt in het begin een mengeling van Jane Austen en Lewis Carroll. Helaas wordt het daarna ook meer Lolita, en dat vond ik niet oké.

De relatie tussen Charles Dodgson (Lewis Carroll) en Alice is een vaak besproken onderwerp. Dodgson had een heleboel ‘child-friends’, en Alice was er daar een van. Hij was amateur fotograaf en zette de kinderen vaak op de foto. Ook naakt. Nu klinkt dat helemaal niet oké en er wordt dan ook wel eens gesuggereerd dat Dodgson een pedofiel was. Ik vind dat persoonlijk te ver gaan. Ik denk dat naaktheid in die tijd nog niet zo’n groot taboe was als het nu is, en dat Dodgson geen verkeerde bedoelingen had.
In dit boek werd dat echter wel gesugerreerd, maar ook dat het voor een groot deel aan Alice lag. In dit boek gedragt ze zich net als Lolita; ze wil continu de aandacht trekken. Bovendien ligt de vriendschap tussen Dodgson en Alice er veel te dicht op en dat hoef ik niet te lezen.

Wat ik ook slecht vond aan het boek, is dat het heel abrupt stopt. Het is het verhaal van Mary die een hekel heeft aan Alice vanwege de aandacht die Dodgson aan haar schenkt, maar in het laatste hoofdstuk gaat het perspectief ineens naar Dodgson.  Dan stopt het verhaal. Het is afgeraffeld, en het is niet af.Het verhaal is nog niet over.

Ik dacht dat dit een leuk, interessant boek zou zijn maar het viel enorm tegen. Ik kan het dus ook echt niet aanraden.