Auteur: André Platteel
Titel: Net veertien
Genre: Literatuur, roman
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
Uitgeverij: Magonia
ISBN: 9789492241122
Aantal bladzijden: 208
Gelezen: November 2016
♥♥♥

Ik wil uitgeverij Magonia en de leesclub een perfecte dag voor literatuur bedanken voor dit recensie exemplaar.

Omslagtekst:
Net veertien is een even rauwe als tedere coming of age-roman, geschreven in een levensdriftige stijl waarin wordt afgerekend met de gedachte dat er ook maar iets kan sterven.

De broers Jonathan en Stefan groeien op in een gezin aan de onderkant van de samenleving. Op zijn veertiende maakt Jonathan een seksuele ontdekkingstocht. Stefan echter moet op diezelfde leeftijd strijden tegen de dood.

Als veertienjarigen zijn beiden al lang geen kinderen meer. Jonathan is gerijpt door de sensatie van het liefhebben, Stefan wordt volwassen door de tragedie nooit meer lief te kunnen hebben. Wat beide broers bindt, is de drift vol te willen leven, voorbij de eindigheid.

Review:
Het boek net veertien beschrijft het verhaal van twee broers. Het eerste deel van het boek gaat over Jonathan, die op dat moment veertien is en de wereld begint te ontdekken: vriendschap, liefde, seksualiteit. Zijn broer Stefan is dan nog jonger, maar is veertien jaar in het tweede deel in het boek. Dan is hij de hoofdpersoon. Hij kan zijn leven niet leven zoals zijn broer dat deed op die leeftijd, want hij wordt ziek. En dan is de vraag of hij überhaubt nog wel kan leven.

Ik vond het een goed verhaal. Het eerste deel was goed, maar te banaal. Er worden te veel woorden in gebruikt die van mij niet hoeven en die ik hier ook niet zal herhalen. Voor mij hoeft een boek niet zo nodig zo smerig te zijn. Platteel wordt ‘een ware erfgenaam’ van Jan Wolkers genoemd, en dat vind ik persoonlijk niet positief. Ik vind het niet zo nodig dat de geslachtsdelen door de lucht vliegen, bij wijze van spreken. Of dat wordt gedaan om opzettelijk te shockeren of omdat Platteel denkt dat kinderen van 14 nu eenmaal zo praten (ik mag hopen van niet, trouwens), weet ik niet, maar dat doet er ook niet toe. Het had wat minder gemogen, het verhaal zelf is namelijk wel goed.

De kracht van het boek komt voor mij uit het tweede deel. Ik moest even wennen omdat dit in de tweede persoon geschreven is, maar als je daar aan gewend bent, deert het niet. Het is een mooi stuk over leven en dood en het raakt je.

Ondanks de banaliteit geef ik het boek drie sterren. Het eerste deel is op zichzelf niet bijzonder, maar het tweede deel is erg mooi en daardoor ga je opnieuw reflecteren over het eerste deel. Twee jongens die in ieder deel veertien zijn en op elkaar lijken; het zijn nu eenmaal broers. De een krijgt de kansen wel, de ander niet. Het laat zien hoe oneerlijk het leven kan zijn, maar het laat ook zien dat het belangrijk is hoe je hier zelf in staat.