Auteur: Jenny Offill
Titel: Last things
Genre: YA
Taal: Engels
Jaar: 1999
Uitgeverij: Delta
ISBN: 9780385334952
Aantal pagina’s: 272
Gelezen: Januari 2016
♥♥♥

Omslagtekst:
Grace’s father believes in science and builds his daughter a dollhouse with lights that really work. Grace’s mother takes her skinny-dipping in the lake and teaches her about African hyena men who devour their wives in their sleep. Grace’s world, of fact and fiction, marvels and madness, is slowly unraveling because her family is coming apart before her eyes. Now eight-year-old Grace must choose between her two very different, very flawed parents, a choice that will take her on a dizzying journey, away from her home in Vermont to the boozy, flooded streets of New Orleans–and into the equally wondrous and frightening realm of her own imagination.

Review:
Toen ik nog stage liep bij De Geus was ik met dit boek bezig, want zij gingen het vertalen. Ik had er wat dingen van opgezocht en ik dacht dat het boek zou lijken op Alice in Wonderland en extremely loud and incredibly close. Het klonk als een boek dat me wel zou aanspreken en dus besloot ik het te lezen.

De hoofdpersoon in dit verhaal is Grace. Haar moeder is, laten we zeggen, een beetje apart. Ze gaat op zoek naar zeemonsters, haalt Grace van school af om haar zelf onderwijs te geven en leert haar vervolgens dingen als hoe je een goede detective moet zijn. Grace’s vader is heel anders, hij gelooft in de wetenschap. Grace wordt dan ook wel een beetje alle kanten uit getrokken door haar ouders.

Ik vond het een leuk verhaal, althans het begin. Het loopt lekker, het leest vlot en je krijgt een inzicht in de wereld van Grace en de rare ideeën van haar moeder.

Op een gegeven moment wordt het echter wel veel van hetzelfde en dan wil je dat er wat interessants gebeurt in het verhaal. Iets nieuws, in plaats van de steeds opnieuwe gekke verhalen.

Ik heb dit boek een hele tijd geleden gelezen en ik heb in mijn recensieboekje niet heel erg veel opgeschreven. Ik ben het grootste deel van het verhaal ook eigenlijk alweer vergeten. Dat laat ook wel zien dat het niet echt een bijzonder verhaal was. Het was leuk om te lezen, maar één keer was genoeg.