Auteur: Mensje van Keulen
Titel: Schoppenvrouw
Genre: Literatuur
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
Uitgeverij: Atlas Contact
ISBN: 9789025446987
Aantal pagina’s: 144
Gelezen: 13 april 2014
♥♥

Ik wil uitgeverij Atlas Contact en de leesclub een perfecte dag voor literatuur bedanken voor dit recensie exemplaar!

Omslagtekst
Voor Paula, de hoofdpersoon in Schoppenvrouw, luidt de vriendschap met een nieuwe klasgenote en haar decadente broer een even onweerstaanbare als schokkende periode in haar leven in. De confrontatie die hieruit voortvloeit met de mysterieuze heler en ziener dokter Adami, werpt, hoewel ze geen geloof aan zijn sinistere voorspellingen hecht, een schaduw vooruit.
Jaren later, wanneer ze ontdekt dat haar dochter een misdaad heeft begaan, lijken Adami’s onheilspellende woorden alsnog te worden bewaarheid. Paula’s onvoorspelbare, kwetsbare bestaan met haar dochter en haar man Oscar, een geziene notaris, wordt vanaf de eerste regel in deze roman vol suspense haarscherp getekend.

Review
Weer een boek wat we lezen met Een perfecte dag voor literatuur. Ook in dit boek staan familiebanden centraal. De hoofdpersoon Paula ziet op televisie dat haar dochter iemand heeft beroofd. Ze gaat aan zichzelf twijfelen, moet ze haar dochter aanspreken? Het tegen haar man vertellen? Ze verzwijgt het, maar gaat in haar gedachten terug naar haar eigen verlegen, naar de leeftijd die haar dochter nu heeft bereikt.

Ik zou het verhaal niet ‘vol suspense’ noemen, zoals in de omslagtekst staat, want zo spannend vond ik het niet. Toch is het wel interessant en lees je het boek razendsnel uit. Dat komt ook omdat hij maar erg dun is.

Ik heb eigenlijk niet echt een duidelijke mening over het boek. Wanneer ik eraan denk, denk ik simpelweg ‘Oké’. Het onderwerp was niet bijster interessant of origineel en de schrijfstijl vond ik ook niet erg bijzonder. Het was niet zo dat ik het boek niet weg kon leggen omdat het te spannend was, of dat ik aan het genieten was van de esthetiek, van de taal van het boek. Het verhaal raakte me niet, de personages bleven oppervlakkig en er gebeurde eigenlijk niet veel spannends. De verhaallijn van Paula als jongere, met haar vriendin Charlie, boeide me meer, maar dat stuk duurde ook niet erg lang en dat was jammer. De volwassen Paula is passief. Telkens als er iets gebeurt waar ze mee zit, dan kiest ze ervoor om niks te zeggen, omdat ze dat nou eenmaal altijd zo doen. Ze is saai, en dat maakt het boek er niet beter op.

Het boek zelf was niet saai, maar misschien was het daar ook te dun voor. Het boek was… vermakelijk, maar niet echt bijzonder. Het is niet echt een boek dat ik opnieuw zou lezen of iemand zou aanraden.
Overigens wil ik ook nog even toevoegen dat ik het een enorm lelijk omslag vind.

Wil je ook weten wat anderen van dit boek vonden? Klik dan hier