Auteur: Christophe Vekeman
Titel: Hotel Rozenstok
Genre: Literatuur
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
Uitgeverij: De Arbeiderspers
ISBN: 9789029538985
Aantal bladzijden: 206
Gelezen: Januari 2016
♥♥♥♥
Ik wil De Arbeiderspers en de leesclub Een perfecte dag voor literatuur bedanken voor dit recensie exemplaar!
Achterkanttekst:
Eindelijk heeft Christophe Vekeman de pen aan de wilgen gehangen: hij zal geen boeken meer schrijven. Gevolg is wel dat hij zich nu een plaats op de arbeidsmarkt en in ‘het échte leven’ dient te verwerven, wat voor een ouder wordende zonderling als hij niet zeer evident is.
Om zich te bezinnen over zijn toekomst, beslist hij af te reizen naar het Noord-Nederlandse stadje L., waar hij voor de geplande duur van zeventien dagen in het aftandse Hotel Rozenstok intrekt. Van dan af lijkt de grens tussen zijn fantasie en de werkelijkheid alsmaar meer te vervagen. Of is ook dát maar schijn?
Review
Dit is een fijn, klein boekje dat je zo uit hebt. Ik geloof dat ik de eerste helft op weg naar Utrecht gelezen heb, en de tweede helft op de weg terug. Het is fijn geschreven en het leest fijn, al is de hoofdpersoon niet iemand met wie je snel sympathiseert.
De hoofdpersoon maakt keuzes die ik zelf niet zou maken en hij komt op mij over als iemand die eigenlijk niks wil. Hij wil niet meer schrijven, maar wat moet hij dan gaan doen? Hij wil niks. Vandaar dat hij zich maar terugtrekt in een hotel in een stadje waar hij maar een enkele keer eerder is geweest. Ik begreep niet helemaal waar die stap vandaan kwam, maar goed. Het zorgde er wel voor dat het verhaal ging lopen.
Het blijkt dat het hotel een geheim heeft dat iedereen weet behalve onze hoofdpersoon. Ik vond het soms wat voorspelbaar (met name het meisje) maar ik vond het wel leuk hoe alles ontrafeld werd doordat hij erover ging schrijven. Doordat hij ging schrijven, ging hij nadenken en op die manier kwam hij erachter wat er was gebeurd. Ik vind dit een hele leuke manier van het verhaal vertellen.
Bovendien was die ontrafeling wel onverwacht. En het boek eindigde ook anders dan ik had gedacht. Ik was even bang dat het, net als ik zag een man, zou eindigen met ‘ik heb alles opgeschreven en dat boek lezen jullie nu’. Want ook hier is de hoofdpersoon een auteur en het lag voor de hand. Gelukkig pakte Vekeman dit anders aan. Ik vond het erg leuk wat hij met einde deed, en hoe hij daarin terugkoppelde naar het begin van het boek.
Al met al 4 sterren voor dit boek.
Down the rabbit hole 