Gisteren was er een voorstelling van Abattoir Fermé in de stadsschouwburg in Utrecht, getiteld Alice. Daar kon ik natuurlijk niet omheen, ik moest en zou er naar toe gaan. En ik ben zo blij dat ik ben gegaan! De voorstelling was absurdistisch en fantastisch! Lees hieronder mijn recensie en weet waarom je ook naar deze voorstelling moet komen!

‘Alice in Wonderland’ 150 jaar oud, heeft als stuk nog niets aan kracht ingeboet. Kinderen blijven gefascineerd door de vreemde logica en personages en ook voor volwassenen is het boek nog steeds een schatkamer. Het droomachtige karakter van het stuk inspireerde het Vlaamse gezelschap Abattoir Fermé tot een bewerking voor volwassenen waarin Carroll’s absurde droomlogica naar een duistere vertelling met sterke visuele tableaus wordt vertaald. ‘Alice’ is in samenwerking met Theater Kikker geprogrammeerd in de schouwburg.

Dit was de tekst die op de website stond van de schouwburg. Een adaptatie van Alice voor volwassenen met een duistere vertelling. Dat doet al gelijk denken aan de oudere man die het jonge meisje een verhaal vertelt. ‘Het is wel een beetje een eng verhaal.’ zegt hij dan. ‘Vindt je het eng?

Het is niet het traditionele verhaal, dat moge duidelijk zijn. Er zijn verschillende personages in het verhaal, die hoogstwaarschijnlijk allemaal wel een of meerdere personages uit het boek van Lewis Carroll verbeelden, maar het is niet met duidelijkheid te zeggen wie wie is.

In plaats van dat iedere personage een herkenbare rol krijgt toebedeeld (Jij bent Alice, jij bent de Mad Hatter…), is het eerder een verhaal over een eenzaam, gek meisje in een wereld waarin niets of niemand normaal lijkt te zijn. Alice in wonderland is een middel om een ander verhaal te vertellen: dit verhaal.

Ik vind het lastig om er veel over te vertellen, zelfs al ben ik nog zo enthousiast. Ik wist niet meer van de voorstelling af dan wat ik op de website had gelezen, en ik had dus geen idee waar ik naar ging kijken.

Terwijl Alice in Wonderland overduidelijk fictie is, kan dit verhaal wel daadwerkelijk gebeuren in onze werkelijkheid. Het is een moderne, absurdistische adaptatie omdat je geen flauw idee hebt wat er nou eigenlijk gebeurt of waar je naar aan het kijken bent. Personages gillen en lachen. En met lachen bedoel ik een manische vorm van lachen waardoor je kippenvel krijgt.

Het was een hele goede voorstelling, en zeker als je dol bent op boeken waarbij je niet helemaal weet wat je aan het lezen bent. Er is bij deze voorstelling enorm veel ruimte voor interpretatie, en wij konden op weg naar huis ook niet stoppen met onze bevindingen te delen. Wat denk jij dat dit betekent? Wat denk jij dat dat betekent?

Vindt je het eng?

Op 31 januari 2016 speelt deze voorstelling ook in de stadsschouwburg in Amsterdam! Aanrader!