Auteur: Peter Mendelsund
Titel: Wat we zien als we lezen
Genre: Literatuur, non-fictie, literatuurwetenschap
Taal: Nederlands
Jaar: 2015
Uitgeverij: Atlas Contact
ISBN: 9789025445676
Aantal bladzijden: 432
Gelezen: September 2015
♥♥♥

Ik wil uitgeverij Atlas Contact en de leesclub een perfecte dag voor literatuur bedanken voor dit recensie exemplaar!

Achterkanttekst:
Heeft Tolstoj Anna Karenina echt beschreven? Heeft Melville ons ooit precies laten weten hoe Ismaël eruitzag? Of Faulkner zijn personage Benjy Compson? De verzameling van versplinterde beelden in een boek – hier een sierlijk oor, daar een losgeraakte krul, een zwierig opgezette hoed – en andere hints en aanwijzingen helpen ons lezers om een beeld van een personage of van de setting te krijgen, zonder dat de schrijver het expliciet beschrijft. Sterker nog: dit is precies wat lezen zo leuk maakt. Aan de hand van talloze voorbeelden uit de wereldliteratuur laat dit schitterende en rijk geïllustreerde boek zien hoe dit unieke visuele proces van de lezer werkt.

Review
Ik was dit boek al eerder tegengekomen. Ik wilde het heel graag gaan kopen. En toen kreeg ik de mail van de leesclub een perfecte dag voor literatuur met de vraag of we dit boek wilden recenseren. Yes, ofcourse! Dus ik vroeg hem aan en begon er zo snel mogelijk in.

Het boek is een non-fictie dat ons vertelt over het leesproces. Welke beelden geven de auteurs ons mee van een bepaald personage, ruimte of voorwerp? En welk beeld construeren we zelf met onze gedachten? Hoe zit het met filmadaptaties?

Het boek zit bomvol met tekeningen en illustraties. Dit was aan de ene kant heel leuk – zeker wanneer je het boek doorbladert – maar aan de andere kant stoorde het me heel erg. Ik was nieuwsgierig naar wat Mendelsund ons te vertellen had. Want wat is het nu echt dat een boek ons vertelt en wat verzinnen we zelf? Veel bladzijden bestonden uit één of een halve regel tekst, met vervolgens een of meerdere pagina’s met illustraties. Deze illustraties waren soms veelzeggend, maar vaak ook niet en helaas leidde het de aandacht heel erg af van de tekst. Wat waarschijnlijk ook de bedoeling was, maar ik vond het zelf erg jammer. Ik had liever gehad dat er een stuk tekst was en dan afbeeldingen om te illustreren, in plaats van de afbeeldingen door de tekst heen. De tekeningen voegden wel daadwerkelijk wat toe. Het is heel anders dan de boeken die ik voor mijn studie lees en dat vind ik dan wel weer heel erg leuk.

Wel was het boek zelf erg interessant. Ten eerste omdat ik nog nooit een fenomenologie gelezen heb, en het is leuk om nieuwe vormen van boeken te ontdekken. Ten tweede had de auteur wel echt wat interessants te zeggen. Hij bespreekt dingen waar ik nog nooit over nagedacht heb. Delen in het leesproces die bij iedereen standaard gebeuren, maar waar je niet over nadenkt. Over visualiseren, over wat tekeningen doen en hoe personages of locaties vorm krijgen in je hoofd.

Er waren ook wel wat dingen die besproken werden die ik wel al wist, maar dat ligt waarschijnlijk aan mijn studie. Ik ben inmiddels derdejaars literatuurwetenschap (woohoo) en je kunt dus wel zeggen dat ik veel van boeken en lezen af weet. Desalniettemin is dit boek een interessant en vernieuwend werk dat een goed plekje in mijn boekenkast verdient!

(Overigens, niet bijzonder relevant, maar het boek ruikt ook echt enorm lekker. Ben ik de enige die vind dat nieuwe boeken lekker kunnen ruiken?)