Auteur: Truman Capote
Titel: Breakfast at Tiffany’s
Genre: Literatuur
Taal: Engels
Jaar: 1958
ISBN: 9780679745655
Aantal bladzijden: 178
Gelezen: 4 – 7 augustus
♥♥

Achterkanttekst:
With her tousled blond hair and upturned nose, dark glasses and chic black dresses, Holly Golightly is top notch in style and a sensation wherever she goes. Her brownstone apartment vibrates with martini-soaked parties as she plays hostess to millionaires and gangsters alike. Yet Holly never loses sight of her ultimate goal.

Review
Dit is een boek dat is echt al zo ontzettend lang wil lezen. Nou okay, dat is niet helemaal waar. Ik wist namelijk niet eens dat het een boek was, maar ik wilde de film al heel lang zien. Sinds Gossip Girl, sinds dat ene liedje, breakfast at tiffany’s. Sinds een schilderij van Audrey Hepburn dat ik bij de Ikea zag.. Iedere keer bedenk ik me, ohja, ik wil die film nog zien! En toen ontdekte ik dat er een boek van was, en die moest ik natuurlijk ook lezen.

Ik werd al niet heel erg blij toen ik de auteur zag van dit werk. Truman Capote. Ik heb vorig jaar een ander boek van hem gelezen, getiteld In cold blood (klik hier voor de recensie) en bwuu die was saai! Maar goed, dat wil niet veel zeggen, het is een ander boek dus misschien is deze interessanter? Maar helaas, deze viel ook tegen.

Het is een tijdje geleden dat ik deze gelezen heb, dus ik weet niet heel erg goed wat ik er over moet zeggen. De belangrijkste persoon in dit boek is Holly, een vrouw die een kamer heeft in het apartementencomplex waar de narrator zich bevindt. Excuses, ik ben even zijn naam vergeten. Maar goed, Holly heeft altijd wel wat, ze heeft altijd problemen en naar mijn mening wist je nou nooit wat echt was en wat gespeeld was. Holly speelde spelletjes met mensen en was niet echt een personage dat me aansprak.

En toch… Ik vond het gewoon saai. Holly maakt vanalles mee maar het wordt zo ontzettend saai beschreven. Alsof het er allemaal niet toe doet. Het lijken allemaal futiliteiten maar dat is eigenlijk het enige dat er in het boek gebeurt, dus als dit wordt neergezet alsof het niet belangrijk is, wat is er dan wel belangrijk, want verder gebeurt er niks.

Ik vond het gewoon saai. Ik denk dat ik de film nog wel een keer ga kijken, gewoon, omdat het kan en omdat die misschien wel beter is. Misschien hou ik gewoon niet van Capote’s schrijfstijl, dat zou natuurlijk ook kunnen. In ieder geval raad ik dit boek niet aan.

Zie ook: In cold blood