Hoi lieve lezers! Vandaag geen recensie of iets dergelijks, niet eens iets over lezen maar over schrijven. Het is vandaag 1 augustus en dat betekent dat Nanowrimo over 3 maanden weer begint. In de National Novel Writing Month, voor wie hier niet bekend mee is, is het de bedoeling dat je een boek schrijft van 50.000 woorden (of meer) in de maand November. Ik heb vorig jaar voor het eerst mee gedaan en ik vond het heel erg leuk om te doen, zo leuk dat ik dit jaar weer mee doe.
Ik heb al een idee voor mijn verhaal, maar dit komt allemaal later. Ik wilde alleen even kort een reminder geven, omdat sommigen pas een week van te voren bedenken dat ze mee willen doen – wat natuurlijk prima is, maar wel lastig. Dus, schrijf het in je agenda: 1 november: Begin NaNoWriMo!

Waar wil ik het dan wel over hebben? Over mijn boek van vorig jaar! In de balk aan de linkerkant van mijn blog staat een hele gave button dat ik vorig jaar Nano gehaald heb. Ik heb zin om even een update te geven van hoe het met mijn boek staat. Lees verder als je wil 🙂

Ik moet eerlijk toegeven dat ik na Nano niet heel veel eraan gedaan heb. Eigenlijk niks. Maar toen merkte ik dat mensen om me heen wel daadwerkelijk verder aan het werken waren aan hun boek, en dat mijn vriend, L.S. Watchman, zijn boek inmiddels al af en gepubliceerd heeft. Als dat geen goede motivatie is, dan weet ik het ook niet meer.

Inmiddels ben ik ook druk bezig mijn boek af te werken. Het is wel minder leuk werk dan het schrijven in Nano zelf, maar het is wel tof om dingen terug te lezen. Ik kom metaforen tegen die ik compleet vergeten was, beschrijvingen waar ik stiekem best trots op ben en ook gewoon het verhaal in het algemeen. Wow, ik heb dit geschreven, 52.755 woorden inmiddels. Damn.

Ik vind het heel lastig om te vertellen waar mijn boek over gaat. Ik ben telkens bang dat het heel erg slecht klinkt, maar laat ik een poging doen. Mijn boek, De lege droom, heeft als belangrijkste personages Matthias en Elisa, maar de focus ligt niet op de personages. Het gaat over de dromen, zoals de titel al voorspelt. Dromen zijn interessant, vind ik, en het is zo dat je lang niet al je dromen onthoudt. Matthias vraagt zich af hoe dat komt. Je herinnert je dat je iets gedroomd hebt, maar niet wat. De dromen zijn leeg. De hoofdpersonen komen tot de ontdekking dat als je je dromen niet onthoudt, dat komt omdat je ze niet mag onthouden, maar dat houdt ze niet tegen. Stukje bij beetje komen ze tot de ontdekking wat de dromen verbergen, namelijk een stad, een verboden stad. Maar wat is hier zo bijzonder aan?

Het boek bestaat uit twee delen, waarvan het eerste deel nu helemaal af is. Ik heb alles nagekeken, laten nakijken en vervolgens nogmaals verbeterd. Ik ben nu bezig met het tweede deel. De eerste 17 hoofdstukken heb ik nagekeken en de eerste 5 zijn ook al nagekeken door een proeflezer, dit hoef ik enkel nog te verbeteren.

Als jullie het leuk vinden, zal ik jullie op de hoogte houden, nu het boek zo ver gevorderd is. Ik ben van plan het naar een uitgever te sturen op het moment dat alles af is en ik hoop echt dat het goed genoeg is om uitgegeven te worden. Maar goed, dat komt later, eerst maar eens alles afmaken en nakijken!