Auteur: Alison Bechdel
Titel: Fun Home – A family tragicomic
Genre: Literatuur, graphic novel
Taal: Engels
Jaar: 2006
ISBN: 9780618477944
Aantal bladzijden: 234
Gelezen: 31 mei 2014
♥♥♥

Achterkanttekst: 
“Fun Home is a fresh and brilliantly told memor marked by gothic twists, a family funeral home, sexual angst and great books. Like Marjane Satrapi’s Persepolis, it’s a story exhilaratingly suited to graphic memoir form.

Meet Alison’s father, obsessive restorer of the family’s Victorian home, funeral director, high school English teacher, icily distant parent and closeted homosexual, who, as it turns out, is involved with his male students and a babysitter.

Through a narrative that is alternately heart-breaking and fiercely funny, we are drawn into a daughter’s complex yearning for her father. When Alison comes out as homosexual herself in late adolescence, the denouement is swift, graphic – and redemptive.

Review
Dit boek vertelt het verhaal van Alison. Het boek kan gezien worden als een autobiografie. Alison’s visie op haar vader, op boeken en op homoseksualiteit. Alison kijkt terug op haar jeugd en op de dood (zelfmoord?) van haar vader. Ze vertelt over haar eigen seksualiteit en maakt een parallel tussen die van haar vader.

Ik vond het lastig om in dit boek te beginnen. Het is een graphic novel, en dat is een soort boek dat ik niet vaak lees. Ik ben gewend aan lappen tekst, maar hier was juist weinig tekst en vooral afbeeldingen die het verhaal vertelden. Het begin was lastig, maar toen ik er eenmaal in zat, vond ik het wel fijn lezen. Je hoeft zelf minder beelden te vormen in je hoofd. Wanneer je een ‘normaal’ boek leest, kunnen nooit alle details verteld worden en weet je nooit precies hoe iemand eruit ziet. Hier was dat wel het geval. Door tekeningen van personages en omgevingen, werden die lege plekken al zelf ingevuld.

Het is een autobiografie op een andere manier dan we gewend zijn. Eerder al sprak ik over een autobiografie van Roland Barthes (klik hier voor de recensie) die ook anders is dan normaal, maar Fun home is weer geheel anders. Het verhaal komt overeen; het perspectief van iemand en wat diegene heeft meegemaakt, en dan met name gericht op homoseksualiteit en haar vader, maar door dat het in een geheel ander medium wordt geplaatst, wordt het anders.

Wat ik zelf erg interessant vond, waren de intertekstualiteiten. Alison leest veel, en die boeken komen terug, maar ook kinderboeken die ze ooit gelezen heeft (zoals James and the Giant Peach), boeken die ze voor school moet lezen (zoals ik geloof Ulysses) en boeken die haar vader als Engels docent leest. Ze maakt vergelijkingen tussen haar ouders en bekende auteurs of personages, zo trekt ze een lijn tussen haar vader en Gatsby (The Great Gatsby, van F. Scott Fitzgerald). Als literatuurwetenschapper zijn dit natuurlijk leuke dingen om te lezen.

Wat ik van het verhaal vond? Ik vond het verhaal niet bijster interessant. Het is ook niet geschreven om spannend te zijn – zo gaat het er niet om of Alison’s vader zelfmoord heeft gepleegd of dat het toch echt een ongeluk was – wat het begin van het boek wel suggereert, dat dat is waar het om gaat. Maar het gaat om Alison die haar verhaal wil vertellen. Het verhaal bevat veel herhalingen maar toch wordt het niet saai. Door de intertekstualiteiten, door meer verhalen uit haar jeugd en door de tekeningen, dagboekfragmenten en foto’s, blijft het boek je bij de les houden, en lees je door.

Ik heb het boek drie sterren gegeven. Ik had nog nooit eerder een graphic novel gelezen en ik vind het leuk om daar nu mee in aanraking te zijn gekomen. Ik denk dat ik wel meer van dit soort boeken ga lezen. De volgende keer misschien geen autobiografie.