Vandaag geef ik de blog-schrijfveer over aan L.S. Watchman (de auteur van ‘The sunken ‘Panesian) om te vertellen over zijn boek en over het schrijven van een boek. Geïnteresseerd in fantasy en/of in het schrijven, daadwerkelijk schrijven en publiceren van een boek, lees dan gauw verder!

“Hier is iets wat jullie en ik allebei niet gewend zijn, iets anders. Jullie zijn gewend om hier posts van Mariska te lezen, en ik ben gewend om in het Engels te bloggen. Maar ik denk dat, met een beetje geduld, we er samen wel wat van kunnen maken.

Ik ben L. S. Watchman. Vorige week is mijn eerste boek verschenen, The Sunken ‘Panesian.

Okay, dat is niet helemaal accuraat. Watchman is mijn pseudoniem. Mijn echte naam is Luke Schouwenaars, wat nagenoeg onuitspreekbaar is voor mensen die geen Nederlands kunnen. Aangezien naast mijn blog ook mijn boek in het Engels is, en ik een aantal lezers buiten de lage landen heb, leek een pseudoniem me een goed idee. Watchman is een creatieve vertaling van mijn echte naam.

Net als Maris studeer ik Literatuurwetenschap. Stiekem heb ik het meeste plezier met fantasy werken, omdat die, en dit gaat vreemd klinken, net wat complexer zijn. In mijn eigen boek probeer ik de twee stromingen te combineren. Mijn twee favoriete auteurs op het moment zijn Steven Erikson (bekend van de Malazan serie en tevens mijn grootste inspiratiebron) en G.R.R. Martin (van A Song of Ice and Fire). Daarnaast kan ik me ook goed vermaken met Dumas (The Three Musketeers) en Britse Romantici zoals Coleridge en Wordsworth. Een redelijk gevarieerd palet dus.

Mijn boek, The Sunken ‘Panesian, al enkele keren eerder genoemd hier op Down the rabbit hole, is voornamelijk een fantasy werk. Het volgt een vloot piraten die op zoek zijn naar een nieuw thuis, nagejaagd door het noodlot. Op open zee kan er van alles gebeuren, en niet alle gevaren komen van buitenaf.

Erikson is mijn grootste inspiratiebron, voornamelijk zijn Deadhouse Gates. Op het moment ben ik zijn The Bonehunters aan het lezen, en ik voel mijn schrijfdriften weer oplaaien. Naast Erikson zou je de Aeneid van Vergillius ook als een inspiratiebron kunnen zien: beide verhalen gaan over een groep mensen die verdreven zijn uit hun thuisstad en een lange tocht over zee maken, onderweg naar een nieuw thuis. Waar de Trojanen een nieuwe stad stichtten, kozen mijn piraten voor een aanpak die meer bij hun aard ligt: waarom een stad bouwen, als je er ook een kan veroveren?

Als je niet vies bent van een beetje fantasy in de stijl van Erikson en Martin, dan zou ik The Sunken ‘Panesian zeker aanraden. Het is een boek met wat diepgang, een boek met spanning en verrassingen, een boek over vriendschap en rivaliteit, verwachting en verwarring. En, zo heb ik me laten vertellen, het leest ook nog eens lekker. Daarnaast is het ook nog eens gratis te downloaden!

Het schrijven van een boek
Maris schrijft zelf ook, zoals jullie ongetwijfeld weten (ik heb recent het eerste deel van haar eigen boek mogen proeflezen, en ik kan jullie vertellen dat jullie iets bijzonder leuks te wachten staat). We weten allebei dat schrijven niet makkelijk is. Daarom heeft ze me gevraagd om wat te schrijven over het proces van schrijven zelf. Een tijdje terug heb ik op mijn eigen blog een analogie gemaakt tussen schrijven en de nacht, die misschien ook wel interessant is, als je meer wilt weten over schrijven.

Ik speel altijd een beetje vals als ik schrijf. Ik ben namelijk best wel een geek, in de klassieke zin van het woord. Zo zit ik in twee Dungeons & Dragons groepen. In een van deze groepen ben ik Dungeon Master (of spelleider, voor de niet-ingewijden). Ik heb een eigen wereld in elkaar gezet waar ik mijn spelers doorheen leid, een wereld met een eigen geschiedenis, legendes en goden. Het is erg makkelijk om ook verhalen in deze wereld te situeren, alles staat namelijk al klaar. Zo ging het ook met The Sunken ‘Panesian. Op een dag was ik aan het afwassen, terwijl ik me aan het verdiepen was in de muziek van de band Alestorm. Ik vond het nummer The Sunken Norwegian zo goed dat ik besloot een soort van eerbetoon in mijn verhalenwereld te plaatsen, in de vorm van een taverne genaamd “The Sunken ‘Panesian”. Toen ik op zoek was naar een plot voor dit boek, was ik precies hierover aan het nadenken. Ik weet nog dat ik dacht, half spottend, “Ik heb zo veel opties, ik zou zelfs een achtergrondverhaal voor die taverne kunnen schrijven.” Toen ik daar over na ging denken, besloot ik dat het wel een leuke uitdaging zou zijn. Zo ontstond het verhaal van The Sunken ‘Panesian, or the Unlikely Origin of an Infamous Tavern.

Ik ben van mening dat je verhalen niet maakt, maar vindt. Ze zijn er al, je moet logisch nadenken over wat er als volgende gebeurt. Het is echter ook belangrijk om niet te logisch te zijn: dan word je voorspelbaar, en dat wil niemand. Zodra je dus hebt besloten wat er als volgende gebeurt, schrijf je dit op en streep je het door. Je gaat opzoek naar optie B, om deze onder optie A op te schrijven en door te strepen. Vanaf optie C en verder mag je je ideeën gebruiken. Dit houdt het verhaal interessant, zowel voor de lezers als voor de schrijver. Zo zit je zelf, terwijl je de climax van je boek aan het schrijven bent, ook enorm in spanning, iets wat ik zelf absoluut niet had verwacht.

Zelf schrijf ik altijd met een outline. Als het even kan is het verhaal al af voordat ik begin met schrijven. Natuurlijk verandert er nog heel veel. Ik vind mijn verhalen, ik maak ze niet, zoals ik al zei. Als je dan eenmaal aan het schrijven bent, en er dus van dichtbij naar kijkt, vallen er misschien hele andere dingen op, die simpelweg niet anders kunnen. De ruwe lijnen liggen echter bijna altijd al vast voordat de eerste pagina geschreven is. Hierdoor wordt het schrijven een stuk makkelijker. Als je vastloopt kun je namelijk gewoon naar je outline kijken, daar staat al wat het volgende is wat er gebeurt (dit werkt bij mij ook erg goed voor verslagen en papers).

Ik zie dat ik al erg veel getyped heb, dus ik ga afsluiten. Hartelijk dank aan Mariska dat ik een guestpost mocht schrijven, en aan jullie voor het lezen. Ik zal de comment section hieronder in de gaten houden, mochten er nog vragen of opmerkingen zijn. Wil je meer weten over mijn boek, of het misschien zelfs downloaden? Ga dan naar mijn blog. Cheers!”