Auteur: Jean – Jacques Rousseau
Titel: Reveries of the solitary walker
Genre: Literatuur
Taal: Engels:
Jaar: 1782
ISBN: 0140443630
Aantal bladzijden: 155

Achterkanttekst:
In the two years before his death in 1778, Jean-Jacques Rousseau composed the ten meditations of Reveries of the Solitary Walker. Combining philosophical argument with amusing anecdotes and lyrical descriptive passages, they record the great French writer’s sense of isolation and alienation from a world which he felt had rejected his work. As he wanders around Paris, gazing at plants and day-dreaming, Rousseau looks back over his life in order to justify his actions and to elaborate on his ideal of a well-structured society fit for the noble and solitary natural man.

Review:
Ik heb geen aantal sterren weg gezet, omdat ik dit boek niet uitgelezen heb. Wat een vreselijk boek! Ik heb het wel geprobeerd, en vandaar dat ik dit review schrijf, maar ik zou jullie zeker niet aanraden dit boek te gaan lezen.

Ik moest bijna lachen toen ik net de achterkanttekst overtypte, bij het stukje van ‘amusing anecdotes’, want ik heb daar niets van terug kunnen vinden. Het enige wat Rousseau doet in dit boek is zeuren. Iedereen haat hem, hij haat iedereen, hij is helemaal alleen en blablabla.
Mijn docente vond dit boek echt geweldig, vandaar dat we het moesten lezen. Ik heb er zelfs nog een essay over moeten schrijven, maar ik had het boek het liefst in de prullenbak gegooid.

Het boek begint al gelijk met:
‘So now I am alone in the world, with no brother, neigbour or friend, nor any company left me but my own. (blz. 27)
Dit klinkt al niet gelijk heel erg vrolijk, en zo gaat het hele boek door. Rousseau heeft zich afgezonderd van iedereen om alleen te gaan leven in de natuur. Hij is inderdaad alleen, maar dat was zijn eigen keuze.

Het ging maar door en door, het was zo saai dat ik zelfs af en toe in slaap viel, toen ik nog een poging deed om het te lezen, maar toen ik ontdekte dat er alleen maar in geklaagd en gezeurd werd, heb ik het opgegeven. Ik leg niet vaak boeken weg, maar dit was echt niets voor mij.
Ik las op de achterkant dat Rousseau dit boek twee jaar voor zijn dood geschreven heeft, en het is zo deprimerend dat ik me zelfs afvroeg of Rousseau zelfmoord had gepleegd, aangezien hij een hekel aan zijn leven leek te hebben (ik heb het opgezocht en hij is niet overleden door vrije wil).

Goed dus, dit boek is mij niet bevallen. Ik zou het afraden het te lezen.