Auteur: Stephen King
Titel: Gevangen (Under the dome)
Genre: Science Fiction, Thriller
Taal: Nederlands
Jaar: 2009
ISBN: 9789024531257
Aantal bladzijden: 976
Gelezen: 2 – 20 januari
♥♥♥

Achterkanttekst:
Van het ene op het andere moment wordt de gemeente Chester’s Mill volledig van de buitenwereld afgesneden door een mysterieuze energiekoepel. Iedereen die op dat moment binnen was zit gevangen, iedereen die buiten was kan er niet meer in. Wie of wat in de weg zat, stond of lag wordt met chirurgische precisie doormidden gesneden.

Zodra de machtigste en meest corrupte man in de stad beseft dat niemand hem nog kan tegenhouden, vormt hij een microtirannie waarbij Gestapopraktijken verbleken. Degenen die daartegen in verzet komen, proberen uit alle macht de koepel open te krijgen, en de strijd wordt des te prangender als duidelijk wordt dat de lucht in de koepel langzaam maar zeker op raakt.
(bron)
Review
Ik was deze serie op de televisie aan het volgen, tot er op een gegeven moment drie afleveringen achter elkaar kwamen, waarvan de laatste wel erg laat afgelopen was. Toen haakte ik af, maar ik vond het wel gelijk een interessante verhaallijn; een dorpje dat wordt afgesneden van de rest van de wereld. Oorzaak is onduidelijk en of ze er ooit nog uit komen weet ook niemand. Wat zullen ze gaan doen? Ik wilde toch graag weten hoe het verder ging, dus besloot ik het boek te lezen.

Dit boek deed me heel erg denken aan de serie Gone van Michael Grant. Dat vond ik echt een hele slechte serie, maar het deed me hieraan denken. Daar zijn alle volwassenen ineens verdwenen en zijn de kinderen op zichzelf aangewezen. Ze kunnen niet weg uit het dorp waar ze zijn, net zoals hier het geval is.

Goed, terug naar Under the Dome. Zoals ik al zei, vond ik het een interessant onderwerp. Er gebeurt ontzettend veel in het verhaal (dat mag ook wel, in 900 pagina’s) en het verhaal is op geen enkel moment saai. Er is altijd wel spanning. Het perspectief verschilt ook telkens, je kijkt telkens vanuit iemand anders op de zaak. Je weet geheimen van iedereen, maar je weet ook dat anderen ze niet weten, al zouden ze ze wel te weten moeten komen. Dat maakt het spannend.
Dit zorgt er ook voor dat je meer sympathie krijgt. Wanneer je kijkt vanuit het perspectief van iemand die een hekel aan Jim Rennie heeft, krijg je zelf ook zin om hem naar beneden te halen. Maar wanneer je dan weer kijkt vanuit het perspectief van Rennie zelf, lijkt het te rechtvaardigen wat hij doet.

Ik had wel liever gehad dat het boek wat meer psychologisch was geweest. Dat mensen van binnenuit wat harder zouden proberen om de oorzaak te gaan zoeken of proberen eruit te komen. Van buitenaf wordt er vanalles geprobeerd om door de koepel heen te breken, maar van binnenuit zijn er niet veel mensen die iets doen, behalve dan stenen er tegenaan gooien of proberen erop te schieten. Pas na 500 bladzijden wordt er echt gezocht naar een oplossing.

Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen, was dat ik het interessant had gevonden als het eten op zou raken, of iets dergelijks. De supermarkt wordt dichtgegooid en er wordt wel gezegd dat ze met rantsoenen gaan werken, maar daar wordt nooit op terug gekomen. Het zou leuk zijn geweest om te zien hoe de mensen dan zouden reageren.

In plaats daarvan gaat het boek erover hoe één iemand de macht wil grijpen en hoe hij aan volgers en medestanders komt. Hoe hij dingen oplost en anderen de schuld geeft. Dat is waar het boek over gaat. Het lijkt wat dat betreft meer op Animal Farm dan op Gone.

Dit klinkt allemaal wat negatief, maar het was zeker geen slecht boek. Ik had liever een andere insteek gezien, maar dit boek was zeker niet saai. Het was spannend en er zat een goed verhaal in. De verschillende oogpunten in het boek zorgen ook net weer voor iets meer diepgang.