Auteur: A.G. Howard
Titel: Splintered
Genre: Fantasy, Young Adult
Taal: Engels
Jaar: 2013
ISBN: 9781419706271
Aantal bladzijden: 371
Gelezen: 20 – 27 januari
♥♥♥♥

Achterkanttekst:
Alyssa Gardner hears the thoughts of plants and animals. She hides her delusions for now, but she knows her fate: she will end up like her mother, in an institution. Madness has run in her family ever since her great-great-great-grandmother Alice Liddell told Lewis Carroll her strange dreams, inspiring his classic Alice’s adventures in wonderland.
But perhaps she’s not mad. And perhaps Carroll’s stories aren’t as whimsical as they first seem.
To break the curse of insanity, Alyssa must go down the rabbit hole and right the wrongs of Wonderland, a place full of strange beings with dark agendas. Alyssa brings her real-world crush – the protective Jeb- with her, but once her journey begins, she’s torn between his solidity and the enchanting, dangerous magic of Morpheus, her guide to Wonderland. but no one in Wonderland is who they seem to be – not even Alyssa herself…

Review
Wat een leuk boek! Echt, super! Mijn lievelingsboek is Alice in Wonderland (vandaar ook de naam van mijn blog) en toen ik hoorde over dit boek, moest ik het natuurlijk wel gaan lezen. Ik ben niet zo’n grote fan van Young Adult, zoals jullie misschien al wel door hadden, en ik moet helaas toegeven dat er wel een aantal typische Young Adult dingetjes in dit boek zitten (hierover later meer), maar desondanks ben ik wel echt verliefd geworden op dit boek.

Ik vind het goed bedacht dat het niet zomaar iemand is die beslist om te gaan kijken hoe Wonderland er nu precies uit ziet. Nee, het is de achterkleindochter van Alice zelf, die een kijkje gaat nemen. En niet omdat ze het zelf wil, maar omdat ze geen keuze heeft. Ze moet haar moeder helpen. Het leuke hierbij zijn ook de namen. De hoofdpersoon heet Alyssa en haar moeder heet Alison. Ik hoef jullie niet te vertellen waar die namen van afgeleid zijn.

De verwijzingen naar het originele boek zijn goed bedacht, en alles is net een tikkeltje anders dan we het kennen van Lewis Caroll. Alle bekende figuren komen aan bod; The mad hatter en zijn theekransje, de Jabberwocky, Humpty Dumpty, Chesire Cat.. Allemaal zijn ze op de een of andere manier erin verwerkt. Maar hoe kon dat ook anders. (Overigens miste ik Tweedledum en Tweedledee wel).
Maar er zijn niet alleen verwijzingen naar Alice in Wonderland. Ik kwam een aantal andere duidelijke verwijzingen tegen (die ik niet heb opgeschreven omdat ik zo op ging in het boek, dus die ben ik vergeten), waarvan de meest duidelijke wel Morpheus is. De ‘gids’ in Wonderland, dat er meer uitziet als de onderwereld; duister en gevaarlijk.

Zelfs de taal verwijst naar Alice in Wonderland. Ik vond dat er zulk mooi taalgebruik in dat boek stond, en tot mijn vreugde zag ik dat dat hier ook gedaan is. En niet alleen de woordkeuze en de zinsopbouw, er zitten ook verzen en rijmen in, en dat maakt het ook heel tof.

De verhaallijn zelf vond ik ook super. Niets is wat het lijkt, en je wordt telkens op een verkeerd spoor gezet. Je denkt dat je eindelijk iets door hebt, en dan blijk je er compleet naast te zitten. De ontknoping was dan ook echt totaal onverwachts.

Dit is allemaal positief. Waarom dan geen 5 sterren?
Dat zal ik jullie vertellen. Ik zei in het begin al dat er wat typische Young Adult dingetjes in dit boek zitten. En dat vind ik echt heel erg jammer. Ik probeerde er niet op te letten, maar uiteindelijk kwam ik er niet onderuit. Waar heb ik het over? De welbekende Love Triangle.
Het is hierin heel duidelijk en op zich, ik moet toegeven dat het best goed in het verhaal past. Maar ik word gewoon zo ziek van ál die Young Adult boeken met al die love triangles erin, en alle fans die dan partij gaan kiezen voor de een of voor de ander, zonder dat er iemand nog naar het verhaal kijkt. Het lijkt dat dat het enige belangrijke is, en ik begin me daar behoorlijk aan te irriteren. Ik vind het ook heel erg jammer dat het in dit boek zit, daarop verdient het boek voor mij maar 4 sterren, en geen 5.