Auteur: Patrick Ness
Titel: 7 minuten na middernacht
Genre: Literatuur
Jaar: 2013
ISBN: 9789044526332
Aantal bladzijden: 216
Gelezen: 4 – 9 november 2013
♥♥♥♥♥

Achterkanttekst:
Conor heeft het zwaar: zijn moeder is ziek en op school doet niemand normaal tegen hem. En alsof dat niet genoeg is, krijgt hij ’s nachts ook nog eens bezoek van een eeuwenoud, verhalen vertellend monster. De verhalen van het monster zijn anders dan wat Conor gewend is en brengen hem in verwarring; er gebeurt momenteel al zo veel in zijn leven. Als het dan uiteindelijk Conors beurt is om een verhaal te vertellen, kan hij er niet langer onderuit en moet hij zijn grootste angst onder ogen zien.
Zeven minuten na middernacht is een pijnlijk humoristische en buitengewoon ontroerende roman over moed en het loslaten van de persoon van wie je het meeste houdt; een must-read voor jong en oud.

Review:
Ik geef niet snel een boek 5 sterren, maar dit boek heeft het zeker verdiend. Wat een prachtig verhaal, en het is ook echt geweldig geschreven. Applausje voor Patrick Ness!

In de showcase sunday waarin ik dit boek binnen kreeg, vermeldde ik al dat het lijkt alsof het een jeugdboek is, door de vorm van het boek en de vele tekeningen die er in staan, dacht ik dat. Ik zei er ook bij dat ik dacht dat het geen jeugdboek was, omdat we het anders niet voor de leesclub zouden lezen.
Ik denk dat ik gelijk had, en dat het inderdaad geen jeugdliteratuur is. Literatuur is het zeker, geen twijfel over mogelijk, maar of het voor jeugd is, dat weet ik niet helemaal zeker. Ik denk dat het voor kinderen misschien iets te zwaar is en ik ben van mening dat het, omdat het wel vanuit de optiek van een kind geschreven is, over een heftig onderwerp, het met opzet eerder lijkt op een jeugdboek. Overigens, de tekeningen zijn echt prachtig.

Het verhaal is echt prachtig. Ik ben iemand die niet snel huilt bij boeken of films (behalve bij Harry Potter, met Perkamentus, maar toen was ik een stuk jonger, dus dat telt niet), maar dit boek raakte me echt. Met tranen in mijn ogen heb ik het uitgelezen, en dat wil wat zeggen.

Op college hadden we het erover dat angst het ergste gevoel is dat er bestaat. De angst dat er iets gaat gebeuren. Het is nog niet gebeurd, want dan zou de angst al weg zijn, maar het is de dreiging en waarschijnlijk ook de hoop dat het spannend maakt. Dat is ook hier aan de orde. Conor is bang. Zijn moeder is bang. Zijn oma is bang en zijn vader is bang. Iedereen is bang, behalve het monster. De angst is er dat er iets gaat gebeuren, en we weten ook precies wat. Maar het is nog niet gebeurt en de hoop blijft over dat het niet gebeurt. Dat is spanning.

Tijdens het interview met de auteur hadden we het over de dingen die niet gezegd worden. Conor wordt aan het lijntje gehouden. Zijn moeder vertelt niet de waarheid, maar hij zelf ook niet. Zo wordt het makkelijker, maar eigenlijk wordt het moeilijker. Ook de hoop is hier van toepassing. De hoop dat iets niet gaat gebeuren en daarom wordt het ook niet gezegd. Als het wordt gezegd, is het definitief. Dan is er geen hoop meer. Dan is het alleen wachten op het einde.

Dit boek is echt heel goed en werkt goed in op je emoties. Het hoofdverhaal is pijnlijk maar leest toch vlot door. De korte verhalen van het monster tussendoor zijn ook erg mooi. Er wordt geschreven over het schrijven, en het zijn dingen waar je over na gaat denken. Er zit een bepaalde filosofie achter, en dat vind ik interessant.
Ik geef het boek 5 sterren omdat het me zo diep heeft geraakt en omdat het me aan het denken heeft gezet. Goede boeken doen dat, en dit boek valt hier zeker onder.

Bedankt uitgeverij De Geus voor dit exemplaar!

Wil je weten hoe anderen over dit boek denken? Lees de andere reviews hier.