Auteur: Ludwig Tieck
Titel: Eckbert the blond (Der blonde Eckbert)
Genre: Literatuur, postmodernistische sprookjes
Jaar: 1797
ISBN: 0631015604
Aantal bladzijden: 114
Gelezen: 9 oktober
♥♥♥

Over het verhaal:
Van dit boek heb ik geen achterkanttekst, ik heb hem namelijk online gelezen (ik zal onderaan de link nog wel zetten). Het verhaal gaat over Eckbert en Bertha. Hun enige vriend Walther komt op visite en vervolgens vertelt Bertha hem het verhaal van haar jeugd;
Bertha voelt zich thuis nogal ondergewaardeerd en loopt weg. Ze loopt en loopt en komt uiteindelijk een oude vrouw tegen. De oude vrouw neemt haar in huis en leert haar hoe ze moet spinnen. Bertha heeft het goed bij de oude vrouw en haar huisdieren (een zingende vogel en een hond), en blijft er een aantal jaren. Toch wil ze meer. Bertha leest in boeken over ridders en prinsessen, en wenst ook een prins tegen te komen. Wanneer de oude vrouw langere tijd wegblijft, neemt ze haar kans.
Ik zal de rest van Bertha’s verhaal niet verklappen. Wat ik wel kan zeggen is dat zodra Bertha klaar is met haar verhaal, er vanalles gebeurt. Eckbert en Bertha worden bang. Hadden ze dit wel mogen vertellen?

Reviews
Ik had eerst het boek maar 2 sterren gegeven, omdat ik Bertha haar keuzes niet kon waarderen. Maar als reden alleen dat je de hoofdpersoon niet mag, is niet echt een goede basis voor een slechte score voor een review. Ik heb er daarom ook maar 3 sterren van gemaakt, want het verhaal zelf is wel erg goed.

Het is een verhaal in een verhaal, maar aan het einde komen de twee verhalen mooi samen en lopen ze in elkaar over. Dat is wanneer je de waarheid hoort.

In het begin vond ik de titel nogal vreemd. Der blonde Eckbert. Eckbert is volgens het verhaal niet blond en hij is ook niet het belangrijkste personage. Maar ik denk dat ik het begrijp. Berha’s wens is om een ridder of een prins te vinden, de prins op het witte paard. Ik weet niet waarom, maar ik vind dat wel goed passen bij een jongeman met blond haar. Eckbert is haar prins, haar ridder. Bertha’s wereld draait om hem, en dus ook het verhaal.

Over het verhaal zelf; Het is echt een goed verhaal. Of het echt een sprookje is, weet ik niet. Hier hebben we uitgebreid over gesproken in college, maar ik zal jullie er niet mee lastig vallen.

Het is mooi geschreven. Alles is heel beeldend; de reis die Bertha maakt, de kleuren van de vogel.. Je kunt je heel gemakkelijk een beeld vormen van de plaats waar het zich afspeelt.

Of het heel erg spannend is.. Ik denk het niet. Maar ik denk dat dat ook niet het belangrijkste was van het verhaal. Verhalen hoeven niet altijd spannend te zijn, zo lang ze maar niet saai zijn, is het goed. En saai was het zeker niet. Er gebeurde genoeg, met aan het einde een onverwachte twist die ik ook wel kan waarderen.

Ik heb het boek drie sterren gegeven, maar nu ik er over na denk, bedenk ik me toch of het geen vier sterren verdiend.. Het is echt een goed verhaal, heel beeldend en heel onverwacht. Ik zou het zeker aanraden.

Als je het verhaal zelf nu ook wilt lezen, dan kan dat! Online staan vele Duitse versies van dit boek (aangezien het van origine een Duits verhaal is), maar hier kun je de Engelse versie terug vinden.