Auteur: Homerus
Titel: Odyssee
Genre: Oud Griekse Literatuur
Aantal bladzijden: 403
Gelezen: 7 – 9 september
♥♥♥♥♥

Achterkanttekst:
De Odyssee zou wel eens het meest gelezen gedicht aller tijden kunnen zijn. Zelfs wie het nooit in zijn geheel gelezen heeft kent wel een van de fantastische avonturen van de listige Odysseus, de gekwelde Griekse held die jaren na de val van Troje moest rondzwerven voor hij zijn vrouw, zoon en vaderland zou terugzien.
Wie heeft niet gehoord van de nimf Kalypso, die Odysseus zeven jaren in haar grot vasthield, het meisje Nausikaä, dat hem uitgeput op het strand van de Phaiaken vond, de Lotoseters, de cycloop Polyphemos, wiens enige oog op gruwelijke wijze door Odysseus werd uitgebrand, van de tovenares Circe, die al zijn makkers in zwijnen veranderde, de blinde ziener Teiresias in de onderwereld, de Sirenen, die hem tevergeefs proberen te verlokken, van Skylla en Charybdis… En natuurlijk van zijn vrouw Penelope en haar opdringerige vrijers, en zijn zoon Telemachos, die knarsetandend wacht tot hij samen met zijn vader wraak kan nemen, met een gruwelijk bloedbad.

Review:
Wie ben ik om iets negatiefs te kunnen zeggen over dit meesterwerk? Ik heb dit review (evenals het review van Antigone, die nog zal komen) uitgesteld, omdat we het boek hebben behandeld in college. Ik was bang dat ik te veel zou zeggen van wat we in het college gekregen hebben, dan wat ik er zelf van vond.

Ook zou ikzelf eerder als eerst de Ilias gelezen hebben, het verhaal van de Trojaanse Oorlog dat vooraf gaat aan de zwerftocht van Odysseus. Natuurlijk ken ik het verhaal, maar ik heb het nog niet in zijn geheel gelezen. We begonnen het college echter met de Odyssee, en vandaar dat ik deze ook als eerste noem.

De Odyssee is in eerste plaats een reisverhaal. Het vertelt de avonturen van Odysseus die maar niet thuis komt. Alhoewel ieder ander reisverhaal hoogstwaarschijnlijk een chronologische opsomming zou zijn van de vele avonturen, begint het verhaal van Odysseus juist aan het einde. Pas wanneer Odysseus op de Phaiaken aan komt, wordt het hele reisverhaal verteld als een terugblik door Odysseus zelf. Hij vertelt wat hem is overkomen.

De Homerische stijl is heel erg uitvoerig. Er zitten talloze flashbacks in, die weinig met het plot te maken hebben. Ook is de taal heel erg beeldend. Er worden heel veel bijvoeglijke naamwoorden gebruikt, en het hele verhaal spreekt tot de verbeelding. Ook heel duidelijk zijn de homerische vergelijkingen die terugkomen in het verhaal. Odysseus wordt bijvoorbeeld vergeleken met een leeuw, en die vergelijking zelf is heel uitvoering en zou best een paar pagina’s kunnen beslaan.

Je zou het langdradig kunnen noemen. Als je alleen maar leest omdat je wilt weten of Odysseus zijn huis terugveroverd en de vrijers verslaat, zou je het grootste gedeelte van het boek over moeten slaan. (Ook zou ik dan de titels van de boeken niet lezen, want die verhullen ook niet erg veel). Maar ik vind het juist ontzettend mooi geschreven. Natuurlijk wilde ik ook weten hoe het afliep, maar dat was niet het belangrijkste. Ik genoot van de mooie taal in het boek en de spannende avonturen die Odysseus beleefde, ook al weet je natuurlijk dat hij alles overleeft, omdat je het uit zijn eigen mond hoort.

Zoals de achterkanttekst al verhulde, kent bijna iedereen wel minstens één verhaal van de Odyssee. Dat vind ik ook zo leuk. Bijvoorbeeld het stuk met de cycloop (dat ik overigens echt een geniale streek vind van Odysseus) kent bijna iedereen wel. Ik geloof zelfs dat het ooit een keer in een kinderserie getiteld De drieling heeft gezeten. Ik werd hier heel enthousiast van, en het was helemaal niet saai om dat te lezen, ook al weet je gewoon hoe het afloopt. Juist heel erg leuk.

Dit verhaal verdient niets minder dan het hoogste, ik heb er daarom ook 5 sterren aan gegeven. Het is prachtig geschreven, je zit zo in het verhaal. De avonturen van Odysseus zijn ontzettend spannend en levendig, en het is een geweldig boek dat je gewoon gelezen moet hebben.