Auteur: Oscar Wilde
Titel: The picture of Dorian Gray
Genre: Literatuur
Taal: Engels
Aantal bladzijden: 194
Gelezen: 1 Augustus
♥♥♥

Ook dit boek las ik voor de challenge. Ik had de film al meerdere malen gezien, maar het boek nog niet gelezen. Hier vond ik het dan eindelijk tijd voor! Ook heb ik vervolgens de film nog eens bekijken. Lees verder voor mijn review(s)!

Achterkanttekst:
Wilde’s only novel, first published in 1890, is a brilliantly designed puzzle, intended to tease conventional minds with its exploration of the myriad interrelationships between art, life and consequence. From its provocative Preface, challenging the reader to believe in ‘art for art’s sake’, to its sensational conclusion, the story selfconsciously experiments with the notion of sin as an element for design. Yet Wilde himself underestimated the consequences of his experiment, and its capacity to outrage the Victorian establishment. Its words returned to haunt him in his court appearances in 1895, and he later recalled the ‘note of doom’ which runs like ‘a purple thread’ through its carefully crafted prose.

Review:
Wat een goed verhaal! Basil, een vriend van Dorian en een bekend schilder, maakt een portret van Dorian, die ontzettend echt lijkt. Beter dan het leven. Want in het echte leven, wordt Dorian ouder, en zal hij er steeds minder knap uit gaan zien, dan de jongeman in het schilderij. Dorian zegt dat hij zijn ziel aan de duivel zou verkopen, als hij er dan altijd zo uit zou zien, zoals het schilderij er nu uit zag. En zo gebeurt het. Dorian wordt steeds slechter, en het schilderij steeds lelijker. Hijzelf verandert echter niet.

Knap van buiten, wil niet zeggen knap van binnen. Dorian Gray is het bewijs. Iedereen is jaloers op zijn eeuwige jeugd, maar is dit wel zo prettig?

Oscar Wilde heeft het verhaal prachtig beschreven, en de taal die hij gebruikt, is gewoonweg magnifiek. Ik ben dol op dat Oud Engelse taalgebruik. Wel was het hier door soms een beetje onduidelijk.

Een aantal stukken in het boek waren wel saai, dat was jammer. Er was niet veel actie, wat ik eerlijk gezegd wel had verwacht. Dorian besluit (op driekwart van het boek, denk ik), te gaan reizen en alles te doen waar hij zin in heeft. Dan komen er pagina’s volgeschreven over parels en goud, mensen die edelstenen op hun kleding droegen, en dingen die Dorian verzamelde. Boring. Ik moet eerlijk toegeven dat ik een aantal van deze stukken heb overgeslagen, omdat ik dat gewoonweg niet interessant vond.

Een prachtig verhaal, waarin schoonheid overduidelijk niet vanbinnen zit. Dorian lijkt knap, aardig en een echte gentleman, niets is minder waar. Hij doet alles om zichzelf te behagen, en het ultieme genot te veroveren.

Overigens, wat ik erg verwarrend vond, was dat Lord Henry door Dorian telkens Harry genoemd wordt. Soms dacht ik echt, wie is nou wie, en dan bleek het om dezelfde persoon te gaan. Erg jammer. Ik vraag me af waarom de schrijver hier voor gekozen heeft.

Dus. Het boek krijgt van mij 3 hartjes, omdat het een mooi verhaal is, geschreven in mooie woorden. Sommige stukken waren wat saai, en er zat niet veel spanning in het boek, maar toch was het erg mooi.

Het boek en de film
Dorian Gray
Forever Young. Forever Cursed

De jonge Dorian Gray wordt opgenomen onder de vleugels van Lord Henry Wotton, die hem kennis laat maken met de dubieuze genoegens van het leven in Londen. Wanneer Dorian een ongelofelijk realistisch portret van zichzelf ziet, zweert hij alles te doen wat nodig is om de rest van zijn leven er zo jong en knap uit te blijven zien als op het schilderij. Zijn nieuwe levensstijl krijgt al snel veel aandacht en Dorian ziet zichzelf steeds verder wegglijden in een extravagante wereld van zonden en seks. Door zijn slechte gedrag wordt hij gedwongen het land te ontvluchten. Als hij 25 jaar later terugkeert ziet hij er, tot verrassing van zijn oude vrienden, precies hetzelfde uit. Het schilderij heeft daarentegen monsterlijke vormen aangenomen. Lukt het Dorian, om achtervolgd door paranoia en angst, te ontsnappen aan zijn leven en vindt hij eindelijk liefde en verlossing?
Dorian Gray: Ben Barnes
Henry/Harry: Colin Firth
Basil: Ben Chaplin

Omg ik wist het! Ik ging net even de personages op zoeken, en de acteurs, en het personage Agatha wordt gespeeld door Fiona Shaw, oftewel Petunia, de tante van Harry Potter!

De film is een stuk spannender dan het boek. De saaie stukken waar ik het over had, zijn er tussen uit gehaald. In plaats daarvan is enorm veel seks terug gekomen, iets wat voor mij niet perse had gehoeven. In de film is seks een groot deel van het leven van Dorian, terwijl dat in het boek niet expliciet genoemd werd.

Ook zijn er (in het begin) stukken toegevoegd over de jeugd van Dorian bij zijn opa. In het boek wordt dit ook wel besproken, maar niet echt duidelijk, terwijl in de film juist flashbacks zitten naar die tijd. Ik vind dat altijd wel leuk.

De acteurs die zijn gekozen, vind ik echt goed gekozen. (Natuurlijk heb ik eerst de films gezien, dus had ik bij het lezen van het boek, al een goed beeld van de personages, maar ondanks dat vond ik ze goed gekozen). Ook het schilderij is erg mooi nagemaakt.

Een aantal dingen zijn anders dan in het boek. Hier ga ik verder niet te veel op in, want ik ben bang dat ik dan dingen ga verklappen. Het is niet erg dat er dingen anders zijn. Het is wel leuk om het op te merken.

Goed, de film van dus een stuk spannender. Ik zat echt op het puntje van mijn stoel (ook al was dit de derde keer dat ik de film keek), en werd angstig van het schilderij. Het maakte zulke afgrijselijke geluiden, en ik bleef bang, telkens als ik dacht dat het schilderij onthuld zou worden.

Al met al, denk ik dat ik de film beter vond dan het boek (wat zeg ik nu toch..) Misschien komt dat omdat ik de film eerder heb gezien, wie zal het zeggen. Maar de film van gewoon een stuk spannender. Het boek was mooi, maar de saaie stukken hebben het een beetje voor me verpest. Jammer, maar het blijft een goed verhaal!