Auteur: Ernest Hemingway
Titel: The old man and the sea
Genre: Literatuur, kort verhaal
Taal: Engels
Aantal bladzijden: 109
Gelezen: 26 Juli
♥♥♥

Achterkanttekst: Set in the Gulf stream off the coast of Havana, Hemingway’s magnificent fable is the story of an old man, a young boy and a giant fish. It was The old man and the sea that won for Hemingway the Nobel Prize for Literature. Here, in a perfectly crafted story is a unique and timeless vision of the beauty and grief of man’s challenge to the elements in which he lives.

Review:
Hemingway is een schrijver die je zo vaak voorbij hoort komen. Als je naar Amerikaanse series kijkt, en er zitten mensen op school, en ze moeten een boek lezen, dan is dat 9 van de 10 keer wel een boek van Hemingway. Ik kende zijn boeken echter nog niet.. Ik moest het boek The sun also rises lezen voor de lijst van Utrecht, maar ik nam ‘per ongeluk’ deze mee bij de bibliotheek. Toen ik zag dat dit boek een Nobelprijs voor de Literatuur gewonnen heeft, werd ik heel erg nieuwsgierig, en besloot ik het boek toch gewoon te lezen.

Het boek heeft heel veel positieve reacties gekregen, maar ik snap eerlijk gezegd niet zo goed hoe dat komt. Het is inderdaad een mooi verhaal, daar ben ik het mee eens, maar of het echt zo bijzonder is? Een oude man, een visser, heeft al 84 dagen lang niets gevangen. Hij heeft het idee dat hij op de 85e dag wel iets groots gaat vangen, en gaat daarom verder de zee in. Hij komt een hele grote vis tegen, die hij wil vangen. Verder zal ik niets verklappen.

Het is een mooi verhaal, en erg mooi geschreven. (Al hadden er wel wat meer komma’s gebruikt mogen worden..) Het is erg makkelijk leesbaar en makkelijk te begrijpen. Er gebeurt niet erg veel in, maar het boek is ook weer niet saai. Een fijn, rustig boek.

Ik heb alleen het idee dat ik iets mis. Zoals ik al zei, heeft het boek een Nobelprijs gewonnen, en heeft het veel positieve reacties gekregen. Ik vroeg me af of er een diepere laag in het boek zat, die ik dan niet gezien had, maar naar wat gezocht te hebben, bleek dit toch niet zo te zijn. Wat is er dan zo bijzonder?

Het is een oud boek, het is geschreven in 1952 en in 1953 werd het beloond met de Nobelprijs. Dat was natuurlijk in een andere tijd, en misschien keken mensen toen anders naar dit boek dan hoe ik er nu naar kijk. Ik weet het niet.

Goed, het is dus een mooi verhaal, mooi geschreven maar wel ik begrijpbare taal. Het heeft niet echt een diepere betekenis (voor zover ik weet), maar het is wel een erg fijn boek om te lezen.