Auteur:  Daniel Defoe
 Titel: Robinson Crusoe
Genre: Literatuur
Taal: Engels
Aantal bladzijdes: 250
Gelezen: 2 juli – 13 juli
♥♥♥♥

Achterkant tekst:

The sole survivor of a shipwreck, Robinson Crusoe is washed up on a desert island. In his journal he chronicles his daily battle to stay alive, as he conquers isolation, fashions shelter and clothes, first encouters another human being and fights off with cannibals and mutineers. (..)

Review:
Dit is echt zo’n boek dat iedereen wel kent. Ik had het echter nog niet gelezen, en dat vond ik best slecht van mezelf, dus besloot ik hem alsnog te gaan lezen.
Ik vind het echt een prachtig boek. Het is mooi geschreven, heel beeldend en geen enkel ogenblik is het saai. Daar dacht ik anders over, toen ik het nog moest gaan lezen. Ik dacht, een man, die heel vriendloos op een eiland zit, en eigenlijk niets belangrijks of interessants doet, dan alleen overleven. Dit viel me veel mee. Sowieso was het niet alleen het verhaal van Robinson op het eiland, maar ook wat er daarvoor gebeurde. Waarom hij graag wilde reizen, welke reizen hij heeft gemaakt, en hoe hij op het eiland is gekomen.
Op het eiland zelf is alles heel uitvoerig beschreven. Hoe Robinson voor zijn eten zorgt, hoe hij zorgt dat hij veilig blijft en hoe hij steeds handiger wordt in het maken dingen.

Het is zo geschreven, dat het bijna waargebeurd lijkt, wat volgens mij niet het geval is. Op de achterkant staat dat het een journal, oftewel een soort dagboek is, maar dat valt tegen. Het journal begint pas als hij op het eiland zelf zit, ongeveer op pagina 57. Vanaf daar houdt hij het ook niet echt bij, want na zo’n 20 bladzijden wordt het weer meer een roman.

Wat ik jammer vind, is dat op de achterkant staat: ‘first encounters another human being..’ Dit gebeurt pas erg laat in het verhaal, en komt redelijk onverwachts. De achterkant verklapt dit dus eigenlijk al, en dat is jammer.

Verder vond ik nog een aantal dingen in het boek een beetje vreemd. Zo gaat Robinson het eiland ontdekken, maar pas nadat hij er zo’n 15 jaar heeft gezeten. Na 20 jaar komt hij er achter dat er soms kannibalen op het eiland zijn.. Dit vind ik nogal ongeloofwaardig. Als je strand op het eiland, en je voedsel raakt op, dan ga je toch eerder het eiland verkennen, op zoek naar eten en/of gezelschap.
Bovendien maakt Robinson allerlei dingen voor in zijn ‘castle’, zoals hij het zelf noemt. Hij maakt stoelen en tafels, maar ik dacht bij mezelf, als je zo handig bent, waarom maak je dan niet gewoon een boot, zodat je terug naar huis kan..
Ook waren er een aantal momenten (ik zal niks verklappen, voor mensen die het boek nog willen lezen), waarvan ik dacht ‘dit zou een mooi einde zijn’, waar dan vervolgens weer verder werd verteld. Het echte einde van het boek vond ik nogal afgeraffeld, en dat is jammer. Een mooi boek hoort een mooi einde te hebben, en dat was dus niet het geval.

Ik geef het boek 4 hartjes. Het was mooi geschreven, een goed verhaal, en soms lastig om weg te leggen. Sommige dingen in het verhaal waren wat apart, het einde was jammer, en het was niet echt handig dat er geen hoofdstukken waren, maar dat vergeef ik Daniel Defoe wel, want al met al, was het een prachtig boek.